dinsdag 14 april 2015

Henk Hofland en de Massa 44

Every great advance in natural knowledge has involved the absolute rejection of authority. 

Thomas Huxley, 1825-1895. 



De bekende Sloveense filosoof Slavoj Žižek verklaarde op 20 september 2014 in het Amerikaanse kritische radioprogramma This Is Hell tegenover interviewer Chuck Merz het volgende:

I think that the true threat of the European identity today does not come from outside, is not muslim terrorism, it comes from the inside. The true threat to Europe is the anti-emigrant populist upsurge. The future will be something like Singapore, a modern city-state which is extremely successful economically, but at the same time is a pretty authoritarian country with a certain communitarian consensus. And that makes me pessimistic, because in my opinion it was until one or two decades ago reasonable to claim that there existed a natural alliance between capitalism and democracy, and I think this era is coming to an end. Divorce-proceedings are already on their way, that is to say: today's capitalism needs less and less democracy. If democracy survives it will be more or less an irrelevant democracy, where they debate all these cultural issues, like gay marriage, abortion, etcetera, and of course these are important, but much more important are all these trade-agreements, nobody votes about that. It is simply accepted in secret meetings. So I really think that what is called capitalism with Asian values, which has nothing to do with Asia but with politically  more authoritarian capitalism, is the direction in which our western societies are gradually moving.

Nadat Chuck Mertz uit Žižek's boek Event: A Philosophical Journey Through A Concept (2014) de opmerking had geciteerd dat martelen 'could save lives, but it cost souls' zei de filosoof: 

I don't think survival is the highest value. For me the notion soul stands for certain elementary values: freedom, dignity, emancipation and I am not ready to sacrifice them for survival. It is a very simple old-fashioned metaphysical position.

Anderhalf jaar eerder, op vrijdag 25 januari 2013, had Žižek met betrekking tot hetzelfde onderwerp naar aanleiding van de Oscar-winnende speelfilm Zero Dark Thirty in de Britse Guardian onder de kop 'Hollywood's gift to American power' het volgende geschreven

Torture saves lives? Maybe, but for sure it loses souls – and its most obscene justification is to claim that a true hero is ready to forsake his or her soul to save the lives of his or her countrymen. The normalization of torture in Zero Dark Thirty is a sign of the moral vacuum we are gradually approaching. If there is any doubt about this, try to imagine a major Hollywood film depicting torture in a similar way 20 years ago. It is unthinkable.

Žižek's analyse van de huidige ontwikkelingen wordt gedeeld door talloze westerse intellectuelen van naam uit grote cultuurlanden, die allen in hun eigen bewoordingen tot de slotsom komen dat 'today's capitalism needs less and less democracy. If democracy survives it will be more or less an irrelevant democracy,' en dat het Westen kampt met een 'moral vacuum.' Daarentegen blijft de Nederlandse intelligentsia zich krampachtig vastklampen aan een overleefde verpolitiekte visie van de werkelijkheid, terwijl ze daarmee, paradoxaal genoeg, juist de door Žižek geschetste ontwikkeling bevestigen en versnellen. Zo eindigt Henk Hofland in De Groene Amsterdammer van 1 april 2015 onder de kop 'Nieuwe oorlog in wording' met de voorspelling dat als het Midden-Oosten in vlammen opgaat  

dan moeten we ons voorbereiden op de volgende golf vluchtelingen. Toenemende immigratie is nu ons aandeel in de groeiende chaos,

om — in een poging de continuïteit van zijn betoog te handhaven — precies een week later zijn column te openen met 'Chaos als vijand,' waardoor de lezer van De Groene Amsterdammer zelf de onvermijdelijke conclusie kan trekken dat de 'toenemende immigratie' door 'ons' in het Westen, temidden van 'de groeiende chaos,' zonder meer 'als vijand' moet worden gezien. Žižek heeft gelijk wanneer hij stelt dat 'The true threat to Europe is the anti-emigrant populist upsurge.' Zeker wanneer de 'politiek-literaire elite,' waar volgens Hofland geen enkele 'natie zonder [kan],' zelf gevoelig blijkt te zijn voor allerlei ressentimenten. Niet in staat de sociale, economische en politieke, laat staan de culturele problemen in de eigen samenleving op te lossen, omdat de democratie alleen nog in naam bestaat, moet de suggestie worden gewekt dat de zwakste groep in de wereld de 'vijand' is, die de 'chaos' naderbij brengt. Zoals W.H. Auden aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in  The Massacre of the Innocents Herodes laat zeggen:

Legislation is helpless against the wild prayer of longing that rises, day in, day out, from all these households under my protection: 'O God, put away with justice and truth for we cannot understand them and do not want them,'

en

Instead of Rational Law, objective truths perceptible to any who will undergo the necessary intellectual discipline, and the same for all, Knowledge will degenerate into a riot of subjective visions -- feelings in the solar plexus,

waardoor

Whole cosmogenies will be created out of some forgotten personal resentment, complete epics written in private languages, the daubs of school children ranked above the greatest masterpieces. Idealism will be replaced by Materialism.

Datgene wat zich al die tijd ondergronds als een moerasgas had opgehoopt, spuit ineens omhoog. De spanning is ondraaglijk geworden en

[d]iverted from its normal and wholesome outlet in patriotism and civic or family pride, the need of the materialistic Masses for some visible Idol to worship will be driven into total unsocial channels where no education can reach it.

Inderdaad, de ware bedreiging van de Europese identiteit is het verzaken van elementaire waarden als 'freedom, dignity, emancipation.' De val van een beschaving voltrekt zich zelden door een bedreiging van buitenaf. Doorgaans is de samenbindende moraliteit van de betreffende cultuur al dusdanig verzwakt dat de barbaren via de half geopende poort tamelijk moeiteloos de stad kunnen binnendringen. Hoe ziek de westerse beschaving is, blijkt in Nederland ondermeer uit de mentaliteit van de alom gerespecteerde Henk Hofland, opper spreekstalmeester van de gevestigde orde. Zijn immoraliteit wordt manifest in cynische uitspraken als 

Zou het niet een geweldige opluchting zijn als nu buiten onze verantwoordelijkheid die twee regionale grootmachten in een uitputtend conflict verwikkeld raakten terwijl het Westen geïnteresseerd toekeek? 

Ziedaar, 'Geïnteresseerd' toekijken hoe bevolkingen elkaar met geavanceerde wapens afslachten. Dat 'zou' nog eens 'een geweldige opluchting zijn.' Zeker als dat bloedbad na vijf eeuwen westers grootscheeps geweld dit keer 'buiten onze verantwoordelijkheid' gebeurt. Leve de met geweld geglobaliseerde wereld, weg met alle universele waarden, die het Westen al die eeuwen lang heeft geclaimd, vanaf het begin van het christendom tot en met het hoogtepunt van de Verlichting. Het Westen is Auschwitz en Hiroshima, Vietnam en Abu Ghraib en de toekomstige, nog massalere, oorlogsmisdaden die door de Hoflanden op dit moment alvast worden gerechtvaardigd. 'The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do,' stelde de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington vast in The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996). Desondanks blijft de kleine Hofland volhouden dat 'het Westen [vredestichtend]' is. Wanneer hij voor de duizendste keer van 'we' spreekt, is het belangrijk te weten, wie die 'WE' in 'ons' door de VS gedomineerde tijdperk zijn?  


In 1997 verscheen het opzienbarende boek Promised Land, Crusader State. The American Encounter With The World Since 1776, geschreven door de  Pulitzer Prize-winnaar, Walter A. McDougall, Amerikaanse hoogleraar Internationale Betrekking en Geschiedenis aan de Universiteit van Pennsylvania, wiens opvattingen door Henry Kissinger in een recensie voor de New York Times worden geprezen met de woorden: 

In his sweeping history of U.S. foreign policy, Walter McDougall advances a thoughtful new view of America’s conduct of world affairs over two hundred years. In illuminating the varying principles that have governed our international relations, Promised Land, Crusader State provides a valuable guide for today’s policy makers.

Gezien Kissinger’s oorlogsmisdaden is het interessant uit professor McDougall's studie te citeren. Zijn uitgangspunt is dat de 'American enterprise' voortkwam uit twee

impulses: Enlightenment rationalism, with its universal notions of natural law and human rights doctrine, and a Christian anthropology that stressed the flawed and unchangeable nature of man. The first impulse infused Americans with sublime aspiration, but also tempted them to imagine themselves a kind of Gnostic elite possessed of a universal method for ordering human affairs.

Kortom, vanaf het allereerste begin waren deze ‘impulsen’ al gecorrumpeerd. McDougall:

The second, religious impulse infused Americans with humility and caution, but also tempted them to imagine themselves a spiritual elite possessed of a sort of monopoly of truth and called by Providence to right all wrongs,

waarbij moet worden opgemerkt dat de ‘humility and caution’ in de ‘religious impulse’ ogenblikkelijk leidden tot het gewetenloos uitmoorden van diverse Indianen volkeren, en het stelen van hun land door de 'Gnostic elite possessed of a universal method for ordering human affairs.'  McDougall's gebruik van het begrip 'gnostic' is veelzeggend, als we uitgaan van de ware betekenis van het woord. 

Gnosis duidt op mystieke, geheime (in de betekenis van 'verborgen') kennis,

met andere woorden: we hebben hier te maken met een 'elite' die op grond van een, als het ware, metafysische 'kennis' voorbeschikt denkt te zijn om over de mensheid te heersen. Dat geloof is tevens de hoeksteen van het 'Amerikaans exceptionalism':

the distinct belief that the United States is unique, if not superior, when compared to other nations. Champions of American exceptionalism hold that because of its national credo, historical evolution, and unique origins, America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history. The belief in American exceptionalism is a fundamental aspect of U.S. cultural capital and national identity. It is an essential part of America’s political, cultural, and social DNA,

aldus de Amerikaanse academici David Weiss en Jason A. Edwards in de essaybundel The Rhetoric of American Exceptionalism (2011). Ik citeer McDougall’s visie omdat zij een helder inzicht verschaft in de denkwereld van de beleidsbepalers van de Amerikaanse elite en de Hoflanden die blijven vasthouden aan de failliete fundamentele uitgangspunten van hun buitenlandse politiek. McDougall uit scherpe kritiek op de huidige politiek en verklaart het bankroet ondermeer als volgt:

as the nineteenth century wore on, Americans came gradually to reinterpret their original impulses in ways that eroded the ability of each to act as a check on the other… the assault on revealed religion propelled by ‘higher criticism’ of the Bible, the growing prestige of science, and the power and promise of industrial technology encouraged secular thinkers to act as if their doctrine of progress constituted a veritable religion, complete with a teleology promising that through America the world would approach perfection…

Als Amerikaanse historicus laat hij zien hoe de ‘original impulses’ werden 'uitgehold,' waardoor het evenwicht al snel was verstoord. De Europese kolonisten werden in de praktijk niet gedreven door allerlei idealistische motieven bij de genocide van de oorspronkelijke bewoners en het roven van hun land, maar eenvoudigweg door pure hebzucht, en een onbeheersbare drang naar macht. Natuurlijk werd die drijfveer verhuld achter mooie woorden. Professor Walter McDougall:

The tendency of Protestant divines at the time of the Revolution to identify New Israel with the United States rather than with the Church Universal was an appalling conceit, however much it encouraged a young nation risking its all for freedom. Then millenarianism, not only in marginal sects but in the preachments of mainstream denominations by the 1830s and '40s, testified to the spread of a heresy: the presumption that man can prepare a place for the messiah (instead of the other way around) and so create heaven on earth... by the twentieth century, politics came increasingly to function as a religion, and religion degenerated into politics. America the Crusader State held that to refrain from trying to change the world was immoral (and stupid).

De belangrijkste 'impuls' evenwel van de almaar voortdurende gewelddadige poging 'to change the world' door Washington en Wall Street is de kapitalistische doctrine van de economische groei, die nieuwe buitenlandse markten en grondstoffen noodzakelijk maakt, en daarmee expansionisme onvermijdelijk. Dit bleek al in 1907 uit de opmerking van de latere Amerikaanse president Woodrow Wilson tijdens een college aan Columbia University. Wilson:

Since trade ignores national boundaries and the manufacturer insists on having the world as a market, the flag of his nation must follow him, and the doors of the nations which are closed must be battered down… Concessions obtained by financiers must be safeguarded by ministers of state, even if the sovereignty of unwilling nations be outraged in the process. Colonies must be obtained or planted, in order that no useful corner of the world may be overlooked or left unused.


Op zijn beurt was de overtuigde imperialist, president Theodore Roosevelt van mening dat ‘braakliggende ruimtes’ zeker niet 'gereserveerd moeten worden voor het gebruik van verspreid levende primitieve stammen, wier leven slechts een paar graden minder betekenisloos, smerig, en meedogenloos is dan dat van de wilde beesten met wie ze het gebied delen.'

De werkelijkheid weerspreekt de bewering van opiniemaker Geert Mak in Reizen zonder John (2012) dat de machtigen in de VS

een begin van orde brachten in de mondiale politiek en economie.

De veronderstelling dat de blanke christelijke beschaving 'orde' bracht in de wereld zegt veel over hoe het eurocentrische mens- en wereldbeeld nog steeds de blanke christelijke beschaving bepaalt, maar niets over de werkelijkheid in de wereld zelf. Zo wees bijvoorbeeld de Indiaanse wijsgeer Luther Standing Bear erop dat

The American Indian is of the soil, whether it be the region of forests, plains, pueblos, or mesas. He fits into the landscape, for the hand that fashioned the continent also fashioned the man for his surroundings. He once grew as naturally as the wild sunflowers; he belongs just as the buffalo belonged.



Dit bewustzijn verschilt fundamenteel van dat van de blanke imperium-bouwer. Die is altijd on the road, op zoek naar goud, naar kicks, naar dat wat hij nog niet heeft. Voor hem biedt het land slechts een tijdelijk onderkomen, zodra hij denkt dat elders meer te halen is trekt hij weer verder, hij kent het begrip 'belong' niet, hoe graag hij ook onderdeel van iets zou willen zijn. Al in 1862 schreef de Franse aristocraat Alexis de Tocqueville in het tweede deel van Democracy in America over de rusteloosheid in de nieuwe wereld:

It is strange to see with what feverish ardor the American pursue their own welfare; and to watch the vague dread that constantly torments them, lest they should not have chosen the shortest path which may lead to it.

A native of the United States clings to this world's goods aas if he were certain never to die; and he is so hasty in grasping at all within his reach, that one would suppose he was constantly afraid of not living long enough to enjoy them. He clutches everything, he holds nothing fast, but soon loosens his grasp to pursue fresh gratifications.

Meer dan een eeuw later beschreef in Waiting for the Barbarians (1980) de Nobelprijs Winnaar J.M. Coetzee een ander aspect van dit permanent gemobiliseerd zijn:

One thought alone preoccupies the submerged mind of Empire: how not to end, how not to die, how to prolong its era. By day it pursues its enemies. It is cunning and ruthless, it sends its bloodhounds everywhere. By night it feeds on images of disaster: the sack of cities, the rape of populations, pyramids of bones, acres of desolation.

Deze houding is verantwoordelijk geweest voor de westerse vervreemding, het gevoel nergens werkelijk bij te horen, te leven in een vacuum. Cormac McCarthy, de Amerikaanse auteur van No Country for Old Men verwoordde deze stoornis als volgt in zijn roman De Weg:

Hij had dit gevoel eerder gehad, de verdoving en doffe wanhoop voorbij. Het gevoel dat de wereld bezig was te verschrompelen rond een rauwe kern van onleedbare eenheden. Dat de namen van dingen langzaam achter die dingen aan wegzonken in de vergetelheid. Kleuren. De namen van vogels. Dingen die je kon eten. Tenslotte de namen van dingen die men voor waar hield. Die brozer bleken dan hij gedacht had. Hoeveel was er al verdwenen? Het heilig idioom werd beroofd van zijn referenten en daarmee van zijn realiteit. Kromp ineen als iets wat warmte probeert vast te houden. Om na verloop van tijd voor eeuwig uit te doven.

Het is niet vreemd dat ook de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Literatuur, John Steinbeck tegen het eind van zijn leven constateerde dat zijn landgenoten werden gedreven door een

nerveuze rusteloosheid, een honger, een dorst, een brandend verlangen naar iets onbekends – misschien wel moraliteit.

De meeste mensen bezitten een moraal, hoe rudimentair ook, ze kunnen die nooit helemáál afschudden. De Indiaans Amerikaanse auteur N. Scott Momaday, winnaar van de Pulitzer Prijs voor Fictie, omschreef het in zijn boek The Man Made of Words (1998) zo:

For the European who came from a community of congestion and confinement, the West was beyond dreaming; it must have inspired him to formulate an idea of the infinite. There he could walk through geologic time; he could see into eternity. He was surely bewildered, wary, afraid. The landscape was anomalously beautiful and hostile. It was desolate and unforgiving, and yet it was a world of paradisal possibility. Above all, it was wild, definitively wild. And it was inhabited by people who were to him altogether alien and inscrutable, who were essentially dangerous and deceptive, often invisible, who were savage and unholy -- and who were perfectly at home. This is a crucial point, then: the West was occupied. It was the home of peoples who had come upon the North American continent many thousands of years before, who had in the course of their habitation become the spirit and intelligence of the earth, who had died into the ground again and again and so made it sacred. Those Europeans who ventured into the West must have seen themselves in some way as latecomers and intruders. In spite of their narcissism, some aspect of their intrusion must have occurred to them as sacrilege, for they were in the unfortunate position of robbing the native peoples of their homeland and the land of its spiritual resources. By virtue of their culture and history -- a culture of acquisition and a history of conquest -- they were peculiarly prepared to commit sacrilege, the theft of the sacred.



Dit onderdrukt schuldgevoel blijft knagen aan het zelfbeeld van de moderne mens in zijn van de natuur geïsoleerde bestaan. De mens voor wie niets heilig is, doodt daarmee een deel van zichzelf en daarvoor moet hij een hoge prijs betalen. In 1977 omschreef de Amerikaanse auteur Wendell Berry dit besef in zijn boek The Unsettling of America aldus:

The willingness to abuse other bodies is the willingness to abuse one's own. To damage the earth is to damage your children. To despise the ground is to despise its fruit; to despise the fruit is to despise its eaters. The wholeness of health is broken by despise. If competition is the correct relation of creatures to one another and to the earth, then we must ask why exploitation is not more successful than it is. Why, having lived so long at the expense of other creatures and the earth, are we not healthier and happier than we are? Why does modern society exist under constant threat of the same suffering, deprivation, spite, contempt, and obliteration that it has imposed on other people and other creatures? Why do the health of the body and the health of the earth decline together? And why, in consideration of this decline of our worldly flesh and household, our 'sinful earth,' are we not healthier in spirit?

Na vijf eeuwen uiterst gewelddadig Europees en Amerikaans expansionisme beginnen vandaag de dag ook blanke intellectuelen, gevormd in een christelijke cultuur, de wijsheid van oude inheemse volkeren te ontdekken en zich te railleren dat er iets fundamenteel fout zit in de agressieve op competitie gebaseerde westerse ideologie. Wendell Berry:

Everything in the Creation is related to everything else and dependent on everything else. The creation is one; it is a uni-verse, a whole, the parts of which are all 'turned into one.' [...] If a culture is to hope for any considerable longevity, then the relationships within it must, in recognition of their interdependence, be predominantly cooperative rather than competitive. A people cannot live long at each other's expense or at the expense of their cultural birthright -- just as an agriculture cannot live long at the expense of its soil or its work force, and just as in a natural system the competitions among species must be limited if all are to survive.

Langzaam maar zeker, na eeuwenlang in permanente staat van oorlog met de natuur en de mens te hebben verkeert, begint in het Westen het inzicht door te dringen dat 'we' moeten demobiliseren, wil de mensheid overleven. Daarom is de hardnekkigheid waarmee de 'politiek-literaire elite' in Nederland ageert tegen een bewustzijnsverandering zo opvallend. 

Donderdag 11 december 2014 ontving ik een e-mail van Roel van Duijn, die in de mainstream krant Trouw van die dag betiteld wordt als 'ex-politicus, Ruslandkenner,' maar die voor mij een oud-Provo en voormalig anarchist blijft. Opvallend is dat Van Duijn binnen een week na het neerstorten van de MH 17 al zeker wist dat

Alle signalen naar dezelfde daders [wijzen]. Al die daders zijn verbonden aan Poetin.

Ondanks het feit dat hij geen enkel bewijsstuk had, sloot Roel van Duijn zijn oproep om de 'strijd' aan te gaan met Rusland middels de krijgslustige woorden:

Beleefdheid laten varen

De harde werkelijkheid is dat wij ontkennende daders zullen moeten ontmaskeren, berechten en sanctioneren.

Het gaat nu om de bestrijding van een oorlogsmisdaad en het is tijd om alle beleefdheid te laten varen. Om te voorkomen dat zij nog veel meer onschuldige slachtoffers kunnen maken moeten wij alles op alles zetten om Oekraïne te steunen in zijn strijd tegen de moordenaars van onze kinderen, onze wetenschappelijke onderzoekers, onze vakantiegangers.

Nu is hun strijd onze strijd. 

Vijf maanden later, donderdag 11 december 2014, was er nog steeds geen enkel juridisch hard bewijs beschikbaar dat 'Poetin' achter de aanslag zat, zelfs volstrekt geen 'bewijs,' althans als het woord bewijs nog enige betekenis heeft. Desondanks zet de voormalige anarchistische Kabouter, wellicht aangespoord door zijn Russische vrouw, de de strijd voort, want in Trouw van 11 december 2014 beweerde Van Duyn met grote stelligheid dat door Poetin's 'oorlogspropaganda' en 'Bij gebrek aan' een westers 'lik op stuk' beleid 'Poetin zijn doel [bereikt.]' De ziedende Van Duijn weet te melden dat de Russische

propaganda zelfs [heeft] bereikt dat een flink deel van de Europeanen, tegen alle feiten in, meent dat de westerse media de arme Poetin 'demoniseren.'

Zonder onweerlegbaar bewijs kan een voormalige anarchist van alles 'bewijzen,' de 'waarheid' doet er niet meer toe, want wat is de 'waarheid' nog in een dolgedraaide consumptiemaatschappij? De 'waarheid' is net als alles een product dat verhandeld dient te worden, waar een publiek voor moet worden gevonden. Maar als we uitgaan van het feit dat de grootscheepse propaganda van de westerse 'vrije pers' er tot nu toe kennelijk niet in is geslaagd om iedereen te overtuigen dat 'Poetin' de belichaming van het Kwaad op aarde is,  zit er ergens een kink in de kabel. De geloofwaardigheid van de westerse commerciële massamedia is door de leugencampagnes over onder andere Saddams massavernietigingswapens en over 'humanitair ingrijpen' en de door het Westen veroorzaakte bloedbaden in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië de afgelopen 15 jaar dusdanig afgenomen dat de aloude Koude Oorlog-retoriek niet meer optimaal functioneert. Tot grote verontwaardiging van de oud-Provo Roel van Duijn die nu spreekt van 

een steeds wonderlijker geloof in de 'diplomatie,'

en de indruk wekt dat hij de Russen meteen met grof geweld tot de 'orde' wil roepen. In een e-mail van 15 november schreef Van Duijn mij naar aanleiding van mijn kritiek op de neo-nazi-elementen in de Oekraïense regering:

Het arme, zwakke Oekraïne probeert zich wanhopig te verdedigen tegen een neo-stalinistisch atoommacht  en  nu spring jij hen in  de  rug?

Natuurlijk hebben ook de geallieerden tegen Hitler oorlogsmisdaden begaan, door de bombardementen op open steden. Maar is dat een goede  reden geweest om naar Hitler over te lopen?

Natuurlijk begaan ook Oekraïense regimenten misdaden. Maar die vallen in het niet bij wat Poetin nu  dag in dag uit presteert. En hij is nog veel meer van plan.

Blijkbaar  houd je je niet zo met Rusland bezig, maar sinds ik getrouwd ben met een Russische vrouw moet ik wel en wat ik zie is een misdadigers-bende aan de top, waarbij  vergeleken westerse regeringen met al hun fouten heilig zijn. 

Nog diezelfde dag wist de oud-anarchist te melden:

Er is geen hetze tegen Rusland gaande. Alleen de Russische propaganda tracht ons dat wijs te maken. Rusland voert oorlog, dat is een feit…

Nadat ik hem informatie had gemaild die door de westerse mainstream media wordt verzwegen e-mailde Roel van Duijn me op 3 december:

Beste Stan, ik hoef dit allemaal niet. Heb er ook niet om gevraagd. Wil je deze toezending stop zetten?

Desalniettemin e-mailde hij mij acht dagen later:

Beste Stan
Vanochtend in Trouw een dissidente mening.  Mijn stuk over het gebrek aan reactie van westerse leiders op de oorlogspropaganda van Poetin. Ben benieuwd naar je reactie!

Vooruitlopend daarop valt op dat het taalgebruik van oud-provo Roel van Duijn lijkt op dat van het nationaal-socialisme. Ik bedoel wie stelt vandaag de dag nog dat een 'Militaire nederlaag als regel zuiverend [werkt]  op Russen.' Bloedbaden die 'zuiverend' werken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen 27 miljoen Russen om het leven. Ieder ontwikkeld mens weet dat om 'Poetin een oorlog' te laten 'verliezen' de burgerbevolking op grote schaal het slachtoffer zal worden. 'Wij kunnen aan veranderingen in Rusland bijdragen door versterking van Oekraïne,' aldus de voormalige rebel Roel van Duijn's NAVO-propaganda. 

De hysterie, symptoom van de doodsangst, die uit de beschouwingen van de Nederlandse 'politiek-literaire elite' opstijgt, is angstaanjagend. Slavoj Žižek heeft gelijk: het Westen kampt met een 'moral vacuum.' De 'elite' in de polder is maar al te graag bereid 'certain elementary values: freedom, dignity, emancipation' op te offeren om haar eigen belangen veilig te stellen. Het zijn ‘hypocrisie en farizeïsme’ die ‘hier individu en gemeenschap [belagen]!’ aldus typeerde Johan Huizinga in 1934 Nederland’s Geestesmerk. Tot diezelfde slotsom kwam de enige echt radicale beweging, die Nederland gekend heeft, te weten Provo, die in haar beginselverklaring onmiddellijk duidelijk maakte dat

Provo zich voor de keus gesteld [ziet]: desperaat verzet of lijdzame ondergang. Provo roept op tot verzet waar het kan. Provo ziet in dat het de uiteindelijke verliezer zal zijn, maar de kans deze maatschappij nog eenmaal hartgrondig te provoceren, wil het zich niet laten ontgaan.

En zie wat er van Provo Roel van Duijn op zijn oude dag is geworden, een 'uiteindelijke verliezer' die samen met Oekraïense neo-nazi stormtroepen de neoliberale wanorde met geweld wil beschermen tegen het 'desperaat verzet' van degenen die zich niet willen neerleggen bij de neoliberale dictatuur. Hij eist 'orde,' de 'orde' van de kapitalistische wanorde, onder aanvoering van Washington en Wall Street, terwijl ook de voormalige Provo weet dat 'The US invasion of Iraq was based on lies and has lead to unspeakable horrors. It is time for accountability, says former UN representative to Iraq, Hans von Sponeck.'
http://www.informationclearinghouse.info/article41523.htm

Het was de Franse aristocraat Alexis de Tocqueville die in 1842, na een rondreis door de VS, in Democracy in America waarschuwde:

A nation which asks nothing of its government but the maintenance of order is already a slave at heart, — the slave of its own well-being, awaiting but the hand that will bind it. 

En de voormalige rebellen van de jaren zestig verlangen nu als bejaarden niets anders dan de kadaverdiscipline, waarmee de gewelddadige wanorde moet worden gehandhaafd. In zijn boek GEWELD. Zes zijdelingse bespiegelingen (2009) schreef Slavoj Žižek met betrekking tot de westerse 'Angstpolitiek':

Het soort politiek dat vandaag de dag overheerst, is post-politieke biopolitiek — een afschuwelijke geval van theoretisch jargon dat echter eenvoudig uitgelegd kan worden: 'postpolitiek' is een politiek die beweert de oude ideologische strijd achter zich te laten en zich in plaats daarvan te richten op de deskundig management en bestuur, terwijl 'biopolitiek' de regulering van de veiligheid en het welzijn van het leven van mensen als haar primaire doel aanwijst. Het is duidelijk dat deze twee dimensies elkaar overlappen: het enige — bijna enige — wat overblijft als je grote ideologische doelen opgeeft, is het efficiënte bestuur van het leven. Dat betekent dat je op dit terrein van gedepolitiseerd, sociaal objectieve, deskundige bestuur en de coördinatie van belangen als nulpunt van de politiek, alleen enthousiasme kan wekken en mensen metterdaad op de been kan brengen door middel van angst, een hoofdbestanddeel van de hedendaagse subjectiviteit. Daarom is biopolitiek uiteindelijk angstpolitiek…



Let them call me a rebel and I welcome it; I feel no concern from it; but I should suffer the misery of demons should I make a whore of my soul.

Thomas Paine




OpEdNews Op Eds 1/31/2015 at 09:31:16

US Announces Support of Neo-Nazis


Pentagon officials confirmed last week that US troops will deploy to Ukraine in the spring to help build the Ukrainian National Guard. In addition to sending US troops, Washington has already sent heavy military equipment and has earmarked $19 million for Ukrainian forces.



In its announcement, the Pentagon failed to mention that the Ukrainian National Guard includes the Azov Battalion, a pronounced neo-Nazi group that has reportedly been involved in the recent violence in Ukraine.

The emblem of the Azov battalion; a paramilitary, volunteer unit of the Ukrainian National Guard. Photo: Wikimedia Commons

The History of Azov

The Azov Battalion was formed in May 2014 as an all-volunteer paramilitary unit in response to the government's struggle against separatists in the country's east.


Funding for Azov comes from Ukrainian oligarch Ihor Kolomoyskyi, a man who offered a bounty of $10,000 for each captured Russian "saboteur," as reported by Newsweek.

According to the BBC, Azov's aims are stated in one of their online publications: "To prepare Ukraine for further expansion and to struggle for the liberation of the entire White Race from the domination of the internationalist speculative capital," and "to punish severely sexual perversions and any interracial contacts that lead to the extinction of the white man."

"Run by the extremist Patriot of Ukraine organization, which considers Jews and other minorities "sub-human" and calls for a white, Christian crusade against them, it sports three Nazi symbols on its insignia: a modified Wolf's Hook, a black sun (or "Hakensonne") and the title Black Corps, which was used by the Waffen SS," stated the BBC.


Patriot of Ukraine members standing guard at a Right Sector event, Euromaidan, Kiev, 13 April 2014.
(image by Wikimedia Commons)   DMCA

In October of 2014, Azov Battalion servicemen took part in a march organized by Right Sector to commemorate the anniversary of the Ukrainian Insurgent Army who infamously undertook to ethnically cleanse western Ukraine of Poles in 1943 and 1944. And members of the Azov Battalion were shown on German TV wearing uniforms decorated with the Nazi swastika and SS symbols.

Vadim Troyan, an Azov deputy commander was appointed as Police Chief of Kiev Oblast (Region). "If they are appointing people like this to positions of such importance and power it is a very dangerous signal to the Jewish community of Ukraine," said Efraim Zuroff, head of the Simon Wiesenthal Center's Jerusalem office. "This is a very strange way of convincing the justifiably concerned Jewish world that there is no intention to encourage fascist sympathies or neo-Nazi activities."

Who are the fighters of Azov?

"To become an Azov fighter you have to be a proper white man," one Azov Battalion fighter told Sky News' Ross Kemp.

Though not all Azov fighters admit to being neo-Nazis, a number of their members are openly anti-Semites or white supremacists. "Personally, I'm a Nazi," said one member, "Phantom" a 23-year-old former lawyer. "I don't hate any other nationalities but I believe each nation should have its own country. After the First World War, Germany was a total mess and Hitler rebuilt it: he built houses and roads, put in telephone lines, and created jobs. I respect that." "Phantom" also claimed that homosexuality is a mental illness and the scale of the Holocaust "is a big question," wrote Tom Parfitt in The Telegraph.

  1  |  2  |  3

Chris Ernesto is cofounder of St. Pete for Peace, an antiwar organization in St. Petersburg, FL that has been active since 2003. Mr. Ernesto also created and manages OccupyArrests.com and USinAfrica.com.





Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...