zaterdag 17 oktober 2009

De Israelische Terreur 919

De PVDA CDA en ChristenUnie-regering weigert Israelische oorlogsmisdaden te veroordelen. Dat maakt het kabinet moreel medeplichtig aan terreur. Als er contra-terreur plaatsvindt tegen dit kabinet dan staan de ministers met lege handen.

Nederland tegen veroordeling Israël 16-10-09

Nederland vindt het niet terecht dat Israël door de VN-Mensenrechtenraad is veroordeeld voor het geweld in de Gaza-oorlog.

Minister Verhagen vindt dat de resolutie vooral tegen Israël gericht is en dat er te weinig aandacht is voor het geweld van Hamas tegen Israël. Nederland stemde, net als de Verenigde Staten, tegen de resolutie.

In totaal waren zes landen tegen, terwijl 25 landen de resolutie steunden.

Goldstone
De Mensenrechtenraad sprak zich uit over een rapport van de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone. Die beschuldigt zowel Israel als Hamas van oorlogsmisdaden begaan in de Gazastrook.

De Nederlandse regering vindt dat Israël en Hamas zelf onderzoek moeten doen naar de beschuldiging van oorlogsmisdaden.

De Palestijnen en mensenrechtenorganisaties zeggen dat er in de 22 dagen die de Gazaoorlog duurde, ruim 1400 inwoners van Gaza omkwamen. Volgens Israel zijn het er minder: 1166. In totaal kwamen er dertien Israliërs om het leven tijdens de strijd, die in januari tot een einde kwam.

http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2009/10/16/161009_nederland_israel.html

Anet Bleich van de Volkskrant


De journaliste Anet Bleich schreef in de Volkskrant:

'Bernhard in hoogsteigen persoon speelt een centrale rol in Juliana en Bernhard van Cees Fasseur. En ja, de prins komt, met al zijn ondeugendheden, bij Fasseur als de held tevoorschijn.'

Zie: http://www.vkgeschiedenis.nl/ggp

'Ondeugendheden' dus, enkele synoniemen voor 'ondeugend' : deksels, kwajongensachtig, schelmachtig, stout, dartel, guitig, olijk, schalks, schelms, snaaks.'

'Ondeugendheden' is niet de kwalifiactie die bij mij opkomt zodra ik aan deze oud-SS-er denk, vooral ook niet nadat onder andere dezelfde Volkskrant het volgende berichtte:

'Juliana vreesde 'treiterende' Bernhard

Van onze verslaggevers Jan Hoedeman, Remco Meijer
Gepubliceerd op 11 november 2008 16:00, bijgewerkt op 11 november 2008 21:08

DEN HAAG -

Koningin Juliana geloofde dat haar man prins Bernhard erop uit was haar zodanig te ‘treiteren’ dat haar leven ‘tot een hel’ zou worden en haar uiteindelijk een ‘krankzinnigverklaring’ wachtte. Dan zou zij moeten aftreden en haar oudste dochter, prinses Beatrix, een ‘marionettenkoningin’ worden aan de touwtjes van haar vader. Die vrees uitte Juliana een halve eeuw geleden tegenover de commissie-Beel.

Ook Juliana’s moeder Wilhelmina getuigde tegen Beel over een dreigende ‘Duitse Putsch’ van haar schoonzoon.

Het rapport van de commissie- Beel, ingesteld om te voorkomen dat de gezinscrisis op paleis Soestdijk een constitutionele crisis werd, is dinsdag na ruim een halve eeuw openbaar gemaakt. De huwelijkse twisten liepen volledig uit de hand...'

Zie: http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1090309.ece/Juliana_vreesde_treiterende_Bernhard

Desondanks kwalificeert Bleich de activiteiten van deze bikkelharde intrigant als 'ondeugendheden'. Dat is interessant. Aangezien ik Anet Bleich en haar echtgenoot Max van Weezel al meer dan een kwarteeuw ken, stel ik aan haar de volgende vraag:

'Beste Anet,

Stel dat Max jou vanwege je politieke visie in een gesticht probeerde te laten opsluiten, stel dat hij je dag in dag uit treiterde, stel dat Max jou en je kinderen pijnlijk zou verrassen door publiekelijk te verklaren dat hij ook nog eens twee buitenechtelijke dochters heeft, zou je dan toch deze handelingen van jouw levenspartner, de man die jouw diepste vetrouwen heeft geschonden en die nu nog eens jouw kinderen verraadt 'ondeugendheden' noemen? Nee natuurlijk. Anet, hoe kom je er dan bij Bernhards activiteiten 'ondeugendheden' te noemen? Wat is dit voor een corrupt woordgebruik? Ik weet dat de Volkskrantbaasjes Pieter Broertjes en Jan Tromp kosten noch moeite hebben gespaard om Bernhard als schalkse knaap te portretteren, maar ja dat zijn twee oudere Kuifjes op zoek naar een held. Maar jij Anet, als zelfbewuste feministe?

In afwachting van je antwoord,

Collegiale Groet,

Stan van Houcke

Martelen 109

White House "Ordered" Lawmakers to Amend FOIA in Order to Conceal Torture Photos

by: Jason Leopold, t r u t h o u t | Report

Polaroid Torture.
(Photo Illustration: Lance Page / t r u t h o u t, Adapted From: bright-political / flickr)

Rep. Louise Slaughter (D-New York) said in a floor statement that the provision to amend the Freedom of Information Act was stripped from an earlier version of the bill, but the language was quietly reinserted in recent weeks, "apparently under direct orders from the administration."

The Obama administration will likely drop its Supreme Court petition challenging the release of photographs showing US soldiers abusing prisoners in Iraq and Afghanistan now that lawmakers are set to pass legislation authorizing the government to continue to keep the images under wraps.

On Thursday, the House approved a Department of Homeland Security spending bill that included a provision to amend the Freedom of Information Act (FOIA) and grant Defense Secretary Robert Gates the authority to withhold "protected documents" that, if released, would endanger the lives of US soldiers or government employees deployed outside of the country.

According to the bill, the phrase "protected documents" refers to photographs taken between September 11, 2001 and January 22, 2009, and involves "the treatment of individuals engaged, captured or detained" in the so-called "war on terror." Photographs that Gates determines would endanger troops and government employees could be withheld for three years.

The legislation now heads to the Senate for a vote, which is expected to take place as early as Thursday. Obama indicated he would swiftly sign the bill into law when it passes.

Most notably, the $42.8 billion spending bill gave President Obama the authority to transfer detainees held at Guantanamo Bay to the United States to stand trial in federal courts, a measure that Republicans tried to derail before the vote and one easily defeated by Democrats.

The bill, approved in the House by a vote of 307-114, states that detainees may be brought to the US for trial "only after Congress receives a plan detailing: risks involved and a plan for mitigating such risk; cost of the transfer; legal rationale and court demands; and a copy of the notification provided to the governor of the receiving state 14 days before a transfer with a certification by the Attorney General that the individual poses little or no security risk."

Civil libertarians and advocates of open government, however, were sharply critical of lawmakers - and the Obama administration - for covering up what they said were serious crimes by allowing the provision, the Protected National Security Documents Act of 2009, to be included in the bill.

"It is disturbing that the House would pass legislation that so blatantly undermines the Freedom of Information Act," said Michael Macleod-Ball, acting director of the ACLU's Washington legislative office. "Authorizing the suppression of evidence of human rights abuses perpetrated by government personnel directly contradicts Congress's oversight obligations. We urge the Senate to stop this provision from being enacted, and urge Defense Secretary Robert Gates not to use this provision if enacted."

Lees verder: http://www.truthout.org/101709A

vrijdag 16 oktober 2009

Maarten Schinkel van de NRC 32

Al een paar dagen lang zendt NRC-TV het 'deskundige' commentaar van Maarten Schinkel uit. Kennelijk schaamt de krant zich voor niets. Op de vraag of oud-minister Zalm 'brandschoon' uit de DSB-affaire komt aangezien ook deze beleidsbepaler bij de DSB 'geweten [moet] hebben van die omstreden hypotheek-producten' antwoordt Schinkel: 'Ja, het is denk ik de vraag of Zalm, eh...eh, hier willens en wetens aan heeft meegewerkt of dat hij daar in dienst was om, eh... van die bank een echte bank te maken.'

Dit is wartaal, niets anders dan een poging om baas Zalm uit de wind te houden. Vooral als we weten wat de NRC zelf berichtte op 26 juni 2007. 'Onze financiële redactie' van de 'slijpsteen voor de geest' berichtte toen: 'De benoeming van Zalm bij DSB Bank is opmerkelijk, omdat hij als minister nogal eens kritiek uitte op de agressieve verkoopmethodes van het bedrijf dat vooral actief is in de verstrekking van consumptieve kredieten. In 2005 bepaalde hij dat reclames voor leningen en hypotheken aan strengere eisen moeten voldoen. Hij noemde sommige reclames voor consumentenkrediet „misleidend”, omdat die repten van volledige aftrekbaarheid tegen het fiscale toptarief van 52 procent. Dat geldt alleen voor leningen ten behoeve van een eigen huis.

Zalm kwam destijds met zijn aanscherping van het Besluit financiële dienstverlening nadat de Tweede Kamer en toezichthouder AFM hun zorgen en ergernis hadden geuit na een reclamecampagne van juist DSB. Dit bedrijf verstrekt leningen onder vele merknamen, waaronder Frisia, Becam en Postkrediet.' Zie: http://www.nrc.nl/economie/article1811290.ece/Eerste_baan_voor_Gerrit_Zalm_bij_DSB_Bank

Juist ja, leg deze twee zaken naast elkaar en u weet dat Maarten Schinkel journalistiek corrupt handelt. Hij roept een vraag op die niet ter zake is, om de simpele reden dat de heer Zalm werkte voor een bank waarvan publiekelijk bekend was dat 'toezichthouder AFM hun zorgen en ergernis hadden geuit na een reclamecampagne van juist DSB.' Dat wist Zalm dus en dat wist ook Schinkel en juist daarom geeft onze financieel redacteur een verkeerde voorstelling van zaken. Waarom is Schinkel niet te goeder trouw? Misschien wordt het tijd voor de NRC om dat eens te gaan onderzoeken.

Doug Levitt 2

Disparity

Over the last 30 years, pay for executives has gone from 39 times what the average worker makes, to more than 1,000 times what the average worker makes (Paul Krugman). Over roughly the past 30 years, Krugman notes, the average annual salary expressed in 1998 dollars (adjusted for inflation) rose from approximately $32,500 to $35,900, about 10 percent. By comparison, pay for the top 100 CEOs soared from $1.3 million, which is 39 times the pay for the average worker, to $37.5 million today, which is more than 1,000 times what the average worker now makes.

In 2004, the wealthiest one percent of households held more of the country’s total net worth than the bottom 90 percent of households combined. (Census figures. Income, Earnings, and Poverty Data From the 2005 American Community Survey)

In 2004 median net worth for white households was $141,000, more than five times higher than the $25,000 median net worth of nonwhite folks. Source: Federal Reserve Board, Survey of Consumer Finances, 2004.

Lees verder: http://greyhounddiaries.org/GDP/Poverty_in_America.html

Doug Levitt


http://greyhounddiaries.org/GDP/Poverty_in_America.html

Nu de commerciele massamedia weigeren de werkelijkheid van alledag te beschrijven doen anderen het, zoals Doug Levitt.


The Politics of Poverty:

A View of America by Greyhound Bus
Book-Record-Podcast Series Draws Attention to America's 'Struggling Class'

"The reality is that for so many, America is neither blue nor red, but white, like a blank sheet of unrecorded votes," says singer-songwriter Doug Levitt in "Greyhound Diaries."

"The people most affected by this election, are in fact, the most disaffected. See the thing about a lawn sign is you need a lawn. For many who travel by Greyhound, the itinerant, the laborers, the single parents, the veterans, the afflicted, much of daily life is triage. And when you're struggling to get by, politics can seem a world away, white people yelling on cable, a spectator sport of, by, and for others."

Levitt traveled the country by Greyhound for six weeks during the recent election, singing a modern protest song and taking "a rolling snapshot -- in words, images, and song -- of people struggling to get by."

Prior to becoming a singer-songwriter, Levitt was a journalist overseas ("your standard career path," he says in the first chapter/episode of the book, which is being released as a podcast series). Based in London, Doug filed dispatches from such places as Iran, Rwanda and Bosnia for, among others, ABC, CNN, The Christian Science Monitor, and NBC. "I thought I'd treat America as I would a foreign country in crisis, only with a guitar and an iBook covered in duct tape."

"Arthur T. had a gray beard and smelled of days. 'Hey, have you registered to vote?' Not a question he'd been asked often, not as often, at least, as, 'Do you have credit?' He stopped. It was strange, the whole interaction, like I was giving him a brief respite of self-respect. He took my blue felt-tip pen like it had been a while and wrote his name, address, checked that he was an American citizen. His 1946 birthday meant he was over 18, the only other requisite for the right to vote. He checked the Democrat box."

A graduate of the D.C. public schools and Cornell University, Doug received a Fulbright scholarship and has his masters in International Relations from the London School of Economics. The "Greyhound Diaries" EP was produced by David Henry (Guster, Josh Rouse, David Mead). It is Doug's first record -- and his first book. He lives in Los Angeles.

Levitt will be peforming an EP release show at The Hotel Cafe in Hollywood on Tuesday, April 11th at 8pm.

For press inquiries, contact Steve Daly sd.daly@gmail.com 323 333 7950.

For more information, including the first chapter/episode and record, please visit greyhound-diaries.com.

______________
storyfront
steve daly
sd.daly@gmail.com
323 333 7950
3234 rowena avenue
los angeles 90027


Zie: http://douglevitt.com/

The Wire

4 TV Series That Should Not Be Missed

By Vanessa Richmond, AlterNet. Posted October 16, 2009.


Serial TV is the best way to get a mini-escape into another land, another life, another person’s head -- here are four shows that will help you understand where the country is.



The following is the second article in a three-part AlterNet series appearing on Fridays on television and culture by Vanessa Richmond.

Humans are full of contradictions. I distrust the status quo, but I love TV, the piece of furniture that among other things, manufactures consent. Why? In part, because there's no better vehicle to drive good discussions about that status quo.

And although I like friends and picnics and kittens and books as much as most people, sitting on the couch for an hour can be as delicious as the chocolate chip cookies I gobble while goggling.

Really good serial TV is the best way not only to get a mini escape into another land, another life, another person's head, it's one of the best forms of cultural shorthand there is -- the fastest way to discuss values, politics and psychology with everyone from your boss to the delivery person.

As I mentioned last week, yes, most TV is utter mind-rotting crap. But I'm here to suggest we don't throw the baby out with the bathwater. There is good TV. And with some critical thinking added to the mix, TV can be a golden cultural artifact.

You want to talk about whether the suburbs work? Well, you can try summarizing the recent urban planning tome you read, hoping your friends don't fall asleep in their wine before you finish, so you can actually get to the juicy bits in a particular theory about little boxes made of ticky-tacky.

Or you can mention two words: Betty Draper (from Mad Men). Because so many people watch that show, that's all most people need to start a really heated conversation about urban planning, car culture and isolation -- then get into chestnuts like traditional marriage, gender, motherhood, depression, addiction, infidelity, beauty, consumerism and other favorite tropes. Think of it as a performance-enhancing drug for debate.

And in the quest for discussion highs, it's worth looking to sources other than what's on the boob tube right now. Some series have wrapped, but are worth renting in their entire 60-plus-episode glory, partly because the way that they tackle certain issues -- drug culture, gangs, terrorism, racism -- is as good or better than in any other media being produced now.

And partly because, full disclosure, good serial TV episodes can be like a gateway drug. You watch one here and there, then suddenly, one rainy Sunday afternoon, you realize you want the whole season. And with a wrapped series, you can get your mittens on next fix, gorging yourself, without having to wait a full week or a full year for your next fix.

The Wire

Five seasons, 2002-2007

It's not a drug war; it's a drug game. There aren't two opposing armies, but well-matched teams in a giant league, each with smart, lazy, conniving, greedy, innocent, charming, inept, adept players.

The Wire is about the drug game. But it isn't simply a story of good versus bad or a documentation of social systems gone wrong. The series is "great modern literature, a shattering and heartbreaking urban epic" about Baltimore's drug culture and the characters on both sides of the line.

The dealers and the law have careers, marriages, sex, family, friends and identity tied to the game. Each has characters that are simultaneously irresistible and repellent, mundane and horrifying, victim and agent.

Like Omar, a gay, ethical, rogue drug-dealer robber and murderer, who often forges partnerships with the drug trade's untouchables and outcasts -- like women -- who is technically homeless, yet very much at home, and speaks in near Shakespearean dialect.

In one scene, a drug dealer's lawyer cross-examines him, asking how the court could trust the testimony of someone who profits from the spoils of the drug trade. "Same as you," Omar says simply, in his drawl.

In another scene, when one character says of Stringer Bell, the intelligent, systematic, businesslike No. 2 man in what can only be described as the drug corporation, "He's worse than a drug dealer, he's a developer."

It's about the complexities and costs of drug culture. But as one critic said, "They have done what many well-intentioned socially minded writers have tried and failed at: written a story that is about social systems, in all their complexity, yet made it human, funny and most important of all, rivetingly entertaining."

The Sopranos

7 seasons, 1999-2007

There are a few shows that critics fight over to crown the best series on television. In most cases, it's a three-way tug of war between The Wire, Mad Men, and The Sopranos. The Sopranos is dazzlingly good TV.

On the one hand, it's about a New Jersey mob. But it surpasses that often clichéd mafia genre because it's about far more than plot-driven narratives based on guns and pasta. It's humorous and dark at the same time, full of "psychological thorniness, and bleak tragedy."

Lees verder: http://www.alternet.org/media/143314/4_tv_series_that_should_not_be_missed_/

Obama 113

To see this story with its related links on the guardian.co.uk site, go to http://www.guardian.co.uk/commentisfree/cifamerica/2009/oct/16/obama-isnt-helping

Obama isn't helping. At least the world argued with Bush

For all the global love-in, the new president has led rich nations to neglect principled action and row back from climate deals

Naomi Klein
Friday October 16 2009
The Guardian


http://www.guardian.co.uk/commentisfree/cifamerica/2009/oct/16/obama-isnt-helping

Obama isn't helping. At least the world argued with Bush

For all the global love-in, the new president has led rich nations to neglect principled action and row back from climate deals

Of all the explanations for Barack Obama's Nobel peace prize, the one that rang truest came from Nicolas Sarkozy. "It sets the seal on America's return to the heart of all the world's peoples." In other words, this was Europe's way of saying to America, "We love you again", like those weird renewal-of-vows ceremonies couples have after a rough patch.

Now Europe and the US are officially reunited, it seems appropriate to consider whether this is necessarily a good thing. The Nobel committee, which awarded the prize for Obama's embrace of "multilateral diplomacy", is evidently convinced that US engagement on the world stage is a triumph for peace and justice. I'm not so sure. After nine months in office, Obama has a clear track record as a global player. Again and again, US negotiators have chosen not to strengthen international laws and protocols but to weaken them, often leading other rich countries in a race to the bottom.

Let's start where the stakes are highest: climate change. During the Bush years, European politicians distinguished themselves from the US by expressing their unshakable commitment to the Kyoto protocol. So while the US increased its carbon emissions by 20% from 1990 levels, European Union countries reduced theirs by 2%. Not stellar, but clearly a case where the EU's break-up with America carried tangible benefits for the planet.

Flash forward to the high-stakes climate negotiations that have just wrapped up in Bangkok. The talks were supposed to lead to a deal in Copenhagen this December that significantly strengthens Kyoto. Instead, the developed countries formed a bloc calling for Kyoto to be replaced. Where Kyoto set clear and binding targets for emission reductions, the US plan would have each country decide how much to cut, then submit its plans to international monitoring – with nothing but wishful thinking to ensure this all keeps the planet's temperature below catastrophic levels. And where Kyoto put the burden of responsibility squarely on the rich countries that created the climate crisis, the new plan treats all countries the same.

These kinds of weak proposals were not altogether surprising coming from the US; what was shocking was the sudden unity of the rich world around the plan – including many countries that had previously sung the praises of Kyoto. And there were more betrayals: the EU, which had indicated it would spend between $19bn and $35bn a year to help developing countries adapt to climate change, came to Bangkok with a much lower offer, one more in line with the US pledge of … nothing. Oxfam's Antonio Hill summed up the talks like this: "When the starting gun fired, it became a race to the bottom, with rich countries weakening existing commitments under the international framework."

This isn't the first time a much-celebrated return to the negotiating table has resulted in overturned tables, with hard-won international laws and conventions scattered on the floor. The US played a similar role at the United Nations conference on racism in April. After extracting all sorts of deletions from the negotiating text – no references to Israel or the Palestinians, nothing on slavery reparations – the Obama administration decided to boycott anyway, pointing to the fact that the new text reaffirmed the document adopted in 2001 in Durban.

It was a flimsy excuse, but there was some kind of logic to it, since the US had never signed the 2001 agreement. What made no sense was the wave of copycat withdrawals from the rich world. Within 48 hours of the US announcement, Italy, Australia, Germany, the Netherlands, New Zealand and Poland had pulled out. Unlike the US, these governments had all signed the 2001 declaration, so they had no reason to object to a document that reaffirmed it.

It didn't matter. As with the climate change talks, lining up behind Obama – with his impeccable reputation – was an easy way to avoid burdensome obligations and look progressive at the same time: a service the US was never able to provide during the Bush years.

The US has had a similarly corrupting influence as a new member of the UN human rights council. Its first big test was Judge Richard Goldstone's courageous report on Israel's Gaza onslaught, which found that war crimes had been committed by both the Israeli army and Hamas. Rather than prove its commitment to international law, the US used its clout to smear the report as "deeply flawed" and to strong-arm the Palestinian Authority into withdrawing a supportive resolution. The PA, which faced a furious backlash at home for caving in to US pressure, may introduce a new version.

And then there are the G20 summits, Obama's highest profile multilateral engagements. At the April meeting in London, it seemed for a moment there might be some kind of co-ordinated attempt to rein in transnational financial speculators and tax dodgers. Sarkozy even pledged to walk out of the summit if it failed to produce serious regulatory commitments. But the Obama administration had no interest in genuine multilateralism, advocating instead that countries should come up with their own plans (or not) and hope for the best – much like its reckless climate-change plan. Sarkozy, needless to say, did not walk anywhere but to the photo session, to have his picture taken with Obama.

Of course, Obama has made some good moves on the world stage – like not siding with the Honduras coup government, or supporting a UN women's agency. But a clear pattern has emerged: in areas where other rich nations were teetering between principled action and negligence, US interventions have tilted them toward negligence. If this is the new era of multilateralism, it is no prize.

Dirk Scheringa Beheer 7



Ik kreeg dit van een lezer gemaild:

Hallo Stan,

Beetje te lang voor een reactie op je weblog, dus even per email.

Pieter Klok, Volkskrant, 2007:
"De oud-minister van Financiën [Zalm] vindt niettemin dat de baan als chef-econoom bij DSB Bank hem op het lijf is geschreven. Het kost hem maar twee dagen per week, waardoor hij genoeg tijd overhoudt voor andere bestuursfuncties. Als chef-econoom wordt hij verantwoordelijk voor strategie en buitenlandse expansie. Daarnaast gaat Zalm zich inzetten om in samenwerking met het Leger des Heils en de sociale dienst van Tilburg een nieuw systeem voor schuldenregistratie op te tuigen. Dit moet voorkomen dat Nederlanders zich onnodig in de schulden steken"

"Bij nader inzien kan de overstap van Zalm niet helemaal als een verrassing komen. Hij houdt niet van ‘dikke nekken’, zei hij begin dit jaar tegen de Volkskrant. ‘Patsers en dikdoeners, nee. West-Friezen hebben dat niet. Het komt ook voort uit mijn familie: een beetje normaal blijven, hè. Van mensen die op hun ponteneur staan, hou ik niet.’

Dirk Scheringa is ook een West-Fries, en ook iemand die ondanks zijn rijkdom heel gewoon is gebleven. Zijn vermogen wordt geschat op ruim 600 miljoen euro, maar hij draagt nog steeds geitenwollen sokken omdat hij die nu eenmaal lekker vindt zitten, neemt nog steeds een broodtrommeltje mee naar zijn werk en gaat ter ontspanning nog steeds met zijn vrienden fietsen en biljarten op Schiermonnikoog.

De grote vraag blijft hoeveel Zalm gaat verdienen. ‘Een redelijk bedrag’, zegt Scheringa. ‘Modaal in de bankenwereld.’ Zalm beantwoordt de vraag of hij nu veel gaat verdienen echter met een volmondig ‘ja!’"
http://www.volkskrant.nl/economie/article439437.ece

Dirk Scheringa is overigens in Groningen geboren.
---------------------------

En dan doet nota bene een sportredacteur bij de Volkskrant, Paul Onkenhout, in 2005 al een boekje open over de praktijk van Scheringa:

"Ik heb, volgens Dirk Scheringa Beheer, de heer Scheringa en diens bedrijf in een 'zeer kwalijk daglicht' gesteld en dat is voor de bank onacceptabel.
DSB hanteert geen woekerrentes en elke aanvraag voor een lening wordt streng getoetst. CFO Van Dijk weet niet hoe ik 'arme sloebers' definieer, maar als ik zou doelen op niet-kredietwaardige mensen dan kan hij vol overtuiging stellen dat aan deze lui geen krediet wordt verstrekt.

Geen speld tussen te krijgen natuurlijk. Met de zaak-Oscar Moens in gedachten - loopbaan volledig verwoest na een geschil met DSB - is het verstandig om bakzeil te halen.

Als het Leger des Heils verklaart dat DSB arme mensen nog armer maakt, is dat onzin. Als de Vereniging Eigen Huis en de Consumentenbond in een gezamelijke verklaring stellen dat de bemiddelaars van onder meer DSB een groot aantal verraderlijke trucs gebruiken om hun producten voordeliger te verkopen dan ze in werkelijkheid zijn, is dat onjuist.

Als een hoogleraar rechtssociologie zegt dat DSB welbewust eenvoudige mensen op het verkeerde been zet en dat Scheringa rijk is geworden door op zeer agressieve wijze kredieten te verstrekken, is dat bezijden de waarheid. Je komt DSB ook helemaal niet veel tegen in de portefeuilles van mensen met schuldproblemen, zoals dezelfde hoogleraar deze week in NRC Handelsblad beweerde.

En dat de Rotterdamse wethouder Bolsius deze zomer leningverstrekkers 'als de Dirk Scheringa's' rangschikte onder de groep 'malafide schuldsaneerders, die onfris handelen', was natuurlijk helemaal schandalig.

CFO Van Dijk, onmiddellijk een brief sturen namens Dirk Scheringa Beheer, deze heren. Stuur er dan ook meteen een aan collega Matty Verkamman van Trouw die de moed had een kritisch stukje te schrijven over de naam van het nieuwe AZ-stadion, het Dirk Scheringa Beheer Stadion.

'Voor de aftrap neem ik een persoonlijke lening tegen 9 procent, in de rust neem ik een hypotheek en na de 5-0 overwinning ben ik failliet', schreef Verkamman. Weer zo'n zogenaamde kritische journalist die in de jaren zeventig is blijven steken en niet beseft dat het voetbal zonder weldoeners als Dirk Scheringa ten dode is opgeschreven."

http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article557100.ece

Oscar Moens:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Oscar_Moens#Periode_bij_AZ

Ondanks al deze informatie beweert Maarten Schinkel van de 'slijpsteen voor de geest' met de ernst van Olie B. Bommel dat de praktijken van Scheringa niet 'omstreden' zijn: 'Daar kun je je niet zo over uitspreken.'
En Schinkel wist toen al lang dat Dirk Scheringa Beheer 'jarenlang... veel te risicovolle hypotheken verkocht aan mensen die het niet konden betalen, tot bedragen van twee maal de executiewaarde van het huis en negen maal het jaarsalaris'.
Zie: http://www.vn.nl/Standaard-media-pagina/TrotsOpDirk.htm

Wel de actie van Lakeman kwalificeren als bedenkelijk, 'op het randje', maar tegelijkertijd de praktijken van de DSB indirect goedpraten, 'daar kun je je niet zo over uitspreken'. Dat is nu een schoolvoorbeeld van journalistiek verwerpelijk handelen. Door de berichtgeving van journalisten als Schinkel kunnen burgers op het verkeerde been worden gezet. Het is een vorm van journalistieke corruptie.

donderdag 15 oktober 2009

The Empire 478

McChrystal's 40,000 Troop Hoax
Thursday 15 October 2009
by: Robert Naiman, t r u t h o u t | Op-Ed

It's a time-honored Washington tradition. If you want to bully the government into doing something unpopular and the public into accepting it, manufacture a false emergency. Iraq war? If you don't approve it, mushroom cloud. Banker or IMF bailout? If you don't approve it, financial collapse. Social security privatization? If you don't approve it, the system will go "bankrupt." Our brand is crisis, as James Carville might say.

General McChrystal says that if President Obama does not approve 40,000 more US troops for Afghanistan, and approve them right away, "our mission" - whatever that is - will likely "fail" - whatever that is.

But even if President Obama were to approve General McChrystal's request, the 40,000 troops wouldn't arrive in time to significantly affect the 12-month window McChrystal says will be decisive. So, McChrystal's request isn't about what's happening in Afghanistan right now. It's about how many troops the US will have in Afghanistan a year from now and beyond.

There is no emergency requiring a quick decision by President Obama. The current situation in Afghanistan is being used as a bloody shirt to try to lock America into to an endless war, and, as Andrew Bacevich argues in The Boston Globe, lock the Obama administration into the continuation of military force as the main instrument of US foreign policy.

The Washington Post reports:

In his 66-page assessment of the war, McChrystal warns that the next 12 months will probably determine whether US and international forces can regain the initiative from the Taliban.
But as The Wall Street Journal notes:

... a recent study by the Institute for the Study of War - a Washington, DC, think tank headed by Kimberly Kagan, a military analyst who worked on Gen. McChrystal's assessment team - suggested it would be difficult to move enough troops from other posts to deploy anywhere close to 40,000 troops before next summer at the earliest.

The military agrees with the institute's overall findings, although [it] has identified different units it could deploy over the course of the next year.
Let's plot these two facts on the same graph.

Let's say that "12 months" equals 12 months. So, McChrystal's window is between now and next October.

Let's say that "next summer at the earliest" equals June.

We're in October now, so June is eight months away.

That means that for two-thirds of McChrystal's window that will "probably determine" whether we "win" or "lose" in Afghanistan, the 40,000 troops that Obama is being pressured to approve will be mostly irrelevant.

There is no crisis demanding a quick decision on McChrystal's troop request, and plenty of time to explore alternatives, including dramatically reducing our list of enemies, and dramatically increasing the role of diplomacy, negotiations and deal-making in Afghanistan and in the region.

In particular, if it's true that 70 percent of the insurgency consists of "$10-a-day Taliban," as a Senate report estimates, that suggests that we could make deals with (at least) 70 percent of the insurgency. Suppose that these deals cost us $20 per day, per fighter, and that there are 15,000 Taliban fighters overall. Then a deal with 70 percent of the insurgency would cost $210,000 per day. The war, on the other hand, costs $165 million per day.

If you assume that fighting this 70 percent of the insurgency has average cost, then fighting these 70 percent of Taliban fighters costs $115.5 million per day. So, if we made a deal with them, instead of fighting them, we'd save $115.3 million dollars, every day, for an annual savings of $42 billion dollars. By comparison, if the 10-year cost of health reform is a trillion dollars, then the annual cost is $100 billion. So, making a deal with 70 percent of the Afghan insurgency would pay for roughly half of the cost of health care reform.

In addition, at the current rate, about 23 American soldiers are being killed in Afghanistan every month. Assuming, again, average costs, that means that making deals with instead of fighting with 70 percent of the insurgency will save 16 American lives a month, or 194 American lives a year.

In what is surely an undercount, in the first six months of 2009, the UN Assistance Mission to Afghanistan recorded 1,013 civilian deaths. If we use this figure and assume average costs, removing 70 percent of the insurgency would save 118 Afghan civilians every month, or 1,418 per year.

And this analysis doesn't even consider the benefit of avoiding the wounding of American soldiers and Afghan civilians, nor the many other benefits of less fighting, including less trauma for American soldiers in Afghanistan - many of whom are depressed and deeply disillusioned, military chaplains tell the Times of London.

Nor does this analysis consider the benefits of less fighting in terms of less trauma to Afghan civilians and the economic benefits of less fighting for Afghan civilians.

In other words, there is at least one alternative to military escalation that would save more than a thousand lives and tens of billions of dollars every year, among many other benefits over military escalation.

Now, tell me again that there is an emergency requiring President Obama to approve sending 40,000 more troops to Afghanistan.

Zie: http://www.truthout.org/10150912

Dirk Scheringa Beheer 6

Let u even op: dit publiceerden de deskundige Volkskrantredacteuren 7 maanden geleden:

'De crisisminister
Marc van den Eerenbeemt en Michiel Haighton

Gepubliceerd op 03 maart 2009 09:27,
bijgewerkt op 3 maart 2009 12:55


De elite van het bankwezen keek lang neer op Dirk Scheringa uit Wognum met zijn consumentenbank en de luidruchtig aangeprezen leningen. ‘Beter gezegd, ze keken over me heen’, zegt hij.

Dirk Scheringa (58), eigenaar en bestuursvoorzitter van de DSB Bank. (Guus Dubbelman/ de Volkskrant)
Nu waait er een andere wind. ‘Ik krijg opeens op alle fronten erkenning. Dat is wel heel mooi en bijzonder om mee te maken.’

Scheringa’s DSB Bank hoort bij het selecte groepje banken dat de hand niet hoeft op te houden bij de overheid, en nog steeds een stevige winst boekt – vorig jaar 50 miljoen euro. Zijn voetbalclub AZ is met ruime voorsprong op weg naar de landstitel. En als volgend jaar de nieuwbouw van zijn ‘Scheringa Museum voor Realisme’ in Spanbroek de deuren opent, zal de kwaliteit van de collectie ‘de wereld versteld doen staan’.

Dirk is ‘binnen’. Als de ‘oer-nuchtere West-Friese jongen’ rondloopt op The European Fine Art Fair in Maastricht, evenzeer een topbeurs voor de schone kunsten als een eerste klas social event, heeft hij moeite om bij de schilderijen te komen. ‘Ik praat met wel duizend mensen. Van De Hoop Scheffer tot Willem-Alexander en Máxima, met iedereen heb ik tegenwoordig goede gesprekken. Ik heb inmiddels een gigantisch netwerk.’

De Volkskrant bezocht Scheringa ten behoeve van de Economische Agenda, een project over de economische toekomst van Nederland. Een van de vragen die opborrelden uit een verzoek aan de lezers van de krant en een Panel van Wijzen was de rol van de elite bij het ontstaan van de huidige crisis. Slecht functionerende bestuurders krijgen exorbitante bonussen en salarissen. Toezicht op bedrijven en markten faalt te vaak. Het old boys network ligt onder vuur. Heeft outsider Scheringa, zoon van een kaasmaker uit Friesland, nog tips over de opbouw van een nieuwe toplaag en het afwenden van de crisis?

Onlangs sprak Scheringa nog aan de universiteiten in Groningen en Rotterdam en bij het ministerie van Financiën in Den Haag, zo somt hij op. Dan merkt hij weer eens dat hij toch wat anders in het leven staat dan veel van zijn toehoorders. ‘Ik denk pragmatisch hè. Ik heb niet op de universiteit geleerd. En ik ben ook niet in de politiek gaan werken, zonder ooit écht gewerkt te hebben. Ik heb echt meegemaakt hoe het er in de samenleving aan toe gaat, hoe het werkt. Wij hebben hier meer praktijkervaring en zijn crisisbestendig. We weten wat het is om tegenwind te hebben.’

De grote banken die in de problemen zijn geraakt, hebben het verkeerde slag bestuurders gehad, zegt Scheringa. ‘Aan het roer staan geen ondernemers. Mijn bedrijf heb ik eigenhandig opgebouwd. Alles wat ik al die jaren heb gespaard, zit in mijn bank. Plus: ik heb miljarden euro’s van spaarders op de bank staan. Ik zou me niet op straat durven vertonen als daarmee iets gebeurt.

‘Ik neem geen risico’s. Ik doe geen dingen die ik niet begrijp. Dat is heel anders bij managers die tijdelijk een bedrijf moeten leiden. Daar is de beloning op de korte termijn gesteld. Die mensen krijgen een wereldbonus. Die halen alles uit de kast om zo snel mogelijk mooie cijfers te laten zien. Dan ga je dingen verzinnen die onverantwoord zijn.’
[...] We hebben een soort oorlogskabinet nodig. Zeg maar een crisiskabinet. ‘Je hebt ondernemende mensen nodig om te overleven, om uit die crisis te komen. Mensen die ratting hebben, de eigenschappen van een rat. Dat dier overleeft altijd als hij in een noodsituatie zit. Die bijt desnoods zijn eigen staart af om te overleven. Als er problemen op je af komen, moet je niet denken ‘Help!’, maar moet je die problemen gewoon oplossen.’
U bent beschikbaar?
‘Ik ben beschikbaar. Ik wil die kar wel twaalf maanden trekken. Als gevolmachtigd crisisminister op financieel gebied. Om dit op te lossen. Dan denk ik dat de crisis veel korter duurt. Daarna ga ik weer naar mijn baan hier in Wognum.’

http://www.volkskrant.nl/economie/article1157728.ece/De_crisisminister

Jawel, meneer. Het probleem is alleen dat de belastingbetalers nu 'die kar' uit de stront moeten trekken. Met hun eigen geld wel te verstaan, niet dat van Scheringa, die volgens eigen zeggen 'de eigenschappen van een rat' heeft. Reken maar dat Dirk 'overleeft altijd als hij in een noodsituatie zit.' Mark my words. En mijn wakkere collega's? Wat zou er toch allemaal achter hun rug en onder hun neus zijn gebeurd in die korte periode dat het imperium 'verdampte'? Misschien hadden Marc van den Eerenbeemt en Michiel Haighton eerder uit het 'netwerk' van Scheringa moeten stappen. Van enige afstand kun je vaak beter kijken dan wanneer je er te dicht op staat om goed te kunnen zien.

Dirk Scheringa Beheer 5




Als Scheringa ons moet redden…

DSB Dirk

Dirk Scheringa, de baas en eigenaar van DSB Bank, heeft zich opgeworpen als de redder van Nederland. De koning van de volksleningen zegt voor twee jaar beschikbaar te zijn als ‘crisisminister op financieel gebied’. In een interview met de Volkskrant vorige week glimt hij van trots nu hij door de elite is erkend als bankier.

Dat juist Scheringa zich tijdens de kredietcrisis als redder opwerpt is toch wel opmerkelijk. Diverse advocaten, blijkt uit een inventarisatie van De Pers, verdienen een goed belegde boterham aan DSB-klanten die zijn opgezadeld met het soort hypotheken waar de kredietcrisis mee begon: veel te hoge leningen aan mensen die ze niet kunnen betalen. Wie DSB over de jaren heeft gevolgd - van kleine kredietverlener tot echte bank met een serieus aandeel op de hypotheekmarkt - weet hoe de voormalig politieagent groot is geworden: met agressieve marketing en contracten met veel kleine lettertjes. Als er iemand heeft bijgedragen aan onverantwoord leengedrag dan is het Scheringa.

De officiële, interne missie van DSB en haar vele dochters (Frisia, Postkrediet, Becam, Lenen.nl, etc.) luidt: ‘De beste consumentenbank van Nederland zijn door de klant eenvoudige financiële producten aan te bieden tegen de meest aantrekkelijke tarieven.’ Het zal voor veel (ex-)klanten van DSB als een gotspe in de oren klinken, en dan vooral voor de mensen die dachten bij DSB een ‘aantrekkelijke’ hypotheeklening te hebben afgesloten.

maximale hypotheek 30000euro bruto mei 2007

bron: DePers.nl

Posted in huizenmarkt |

9 Reacties

  1. Jeff Zegt:

    hoe kan deze legale DSB maffia baas zich als reddende engel presenteren? Zelf leent hij geld bedragen uit aan mensen tegen woekerrentes en illegale koppelverkoop. Becam, Lenen.nl, Frisia financieringen, Postkrediet al die onzin komt van hem af.

    Als iemand die het is die de schuldencrisis heeft verergert is hij het wel..

  2. jolanda Zegt:

    jammer dat niemand al die brave burgers aanwijst die zo stom zijn om dergelijke leningen aan te gaan. Mijn ouders hebben me geleerd dat lenen alleen voor huizen geld en niet voor iets anders. Waarschijnlijk moet de opvoeding aangepast worden.

  3. Martin Zegt:

    What more can I say over dhr. Scheringa?

    depers.nl/economie…-prijs-van-twee.html

  4. Spaarvarken Zegt:

    Overigens biedt Scheringa een leuke spaarrente en dat is sparen en “niet lenen” punt NL.

  5. NL markt is toch anders Zegt:

    Hij denkt dat hij Robin Hood is…

  6. Joris Zegt:

    Hij is een selfmade ondernemer. Mensen zoals hij zorgen voor veel werkgelegenheid in Nederland.

  7. Touchscreen Zegt:

    Die Scheringa heeft buiten dat ie heeft gezorgd voor werkgelegenheid nog veel meer (domme) mensen zwaar aan de schulden geholpen. Gouden tijden voor incassobureaus! Hij heeft het Nederlandse boerenverstand goed vermorzeld. Waar waren we zonder kerels als hem? Waarschijnlijk beter af.

  8. Frank Zegt:

    Weg met die TROS-bank. En leuke spaarrente, sja, vooral een hele leuke marge tussen lenen en uitlenen voor deze bank. De enige bank met een betaalrekening met rente, betaald door de leners die plasma-TV’s kopen… op de pof!

  9. Kees Wiersema Zegt:

    Scheringa heeft ook een eigen museum en laat nu op de TEFAF even zien hoe pedant en genereus hij is voor de kunst.

    Scheringa leent aan iedereen en alles geld uit behalve aan kunstenaars; geen enkele bank trouwens. Ik bedoel ermee, dat hij eigenlijk de kunst geen warm hart toedraagt; alleen als investering en prestige voor zichzelf. De beginnende kunstenaar kan een schop onder zijn kont krijgen van hem persoonlijk, want er kleeft teveel risico aan.

    Terecht trouwens er valt geen ruk te verdienen in de grote onderlaag van de kunst; door die schijnwereld weten bankiers wel te kijken, maar door de schijnwereld van winsten over de ruggen van anderen natuurlijk niet. Dat is echte eerlijke winst; dat is een vorm van handelen waarin toevallig Scheringa elke keer wint.

    Kees Wiersema Hyperinflatie.

    Zie: http://www.huizenmarkt-zeepbel.nl/10-03-2009/als-scheringa-ons-moet-redden/

Dirk Scheringa Beheer 4


De NRC stelt: 'Bos recruteerde Zalm als topman van ABN Amro, Wellink is eindverantwoordelijk voor de positieve toetsing. Belastend onderzoeksmateriaal zet niet alleen de positie van Zalm op het spel, maar stelt ook ook de kwaliteit van de toetsing door Wellink en de regierol van Bos ter discussie.'

De enige logische conclusie hieruit is dat of belastend onderzoeksmateriaal niet gevonden zal worden, en mocht dit wel het geval zal zijn omdat niet alles in de doofpot kan dan zal dit geen consequenties hebben voor de politiek verantwoordelijken. En aangezien er tyoch iemand moet hangen ziet het er voor Wellink dus niet gunstig uit.

Dirk Scheringa Beheer 3

Said the joker to the thief:

AFM: provisies tachtig procent gangbaar 14-10-09
De monitorkamer van AFM in Amsterdam (Foto: ANP)
Provisies van tachtig procent op de verkoop van koopsompolissen zijn eerder regel dan uitzondering. DSB-Bank is dus zeker niet de enige financiële instelling met dergelijke winsten. Dat blijkt uit een onderzoek van de AFM, de toezichthouder op de financiële markten.

Eind september zei minister Bos van Financiën "niet vrolijk" te worden van de verkooppraktijken van DSB-Bank. Hij noemde provisies van tachtig of negentig procent "totaal idioot". Nu blijkt dat dergelijke provisies in de markt heel normaal zijn.




Het gaat volgens de AFM om provisies op koopsommen voor overlijdensrisico- en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen.

Gangbaar
Uit het onderzoek van de AFM naar verzekeringen van kredieten en koopsompolissen blijkt dat "het gros van de aan de adviseurs of bemiddelaars betaalde provisies rond de tachtig procent ligt". Ook bij verzekeringen van hypotheken "loopt de provisie op tot 71 procent van de koopsom. Het gemiddelde ligt rond 42 procent".

Met een koopsom wordt de verzekering in een keer betaald, in plaats van een jaarlijkse premie. Bijvoorbeeld bij de aanschaf van een huis verzekert de eigenaar zich vaak voor hij risico dat hij overlijdt. Bij een koopsom wordt de premie daarvoor op de hypotheek gestapeld. Volgens de AFM gaat tot 71 procent van die inleg op aan kosten.

Vanaf januari moet de klant geïnformeerd worden over de kosten. De Tweede Kamer dringt aan op strengere maatregelen.

Bekijk hiernaast de brief van de AFM.

Dirk Scheringa Beheer 2

Ik zag net in het voorbijgaan op straat een Volkskrant hangen met als tekst op de voorpagina iets in de trant van 'er is een spel gespeeld', een uitspraak van een DSB-werknemer, die als een wat dommig dik kind in een DSB-shirtje met een beteuterd gezicht ergens op zit te wachten.

U moet eens opletten hoe de commerciele massamedia over de praktijken van de DSB schrijven. 'Er is een spel gespeeld'. Ja, natuurlijk domoren, en dat spel heet kapitalisme, waarbij de grote jongens de kleine opeten, zodat de laatst overgeblevene het monopolie heeft. Het kapitalisme haat concurrentie. In plaats van dat de commerciele media precies uitzoeken hoe de handel in zijn werk is gegaan, krijgen we nu allemaal slachtoffers te zien, inclusief werknemers die hun baan dreigen te verliezen nadat ze direct of indirect betrokken waren bij het asociale spel waarbij de DSB 'jarenlang... veel te risicovolle hypotheken verkocht aan mensen die het niet konden betalen, tot bedragen van twee maal de executiewaarde van het huis en negen maal het jaarsalaris', waardoor nu de bank in grote financiele problemen is gekomen en niet te vergeten de talloze hypotheekhouders die door de recessie hun rente niet kunnen betalen, laat laat de aflossing. Wie meer uitgeeft dan hij in kas heeft, loopt altijd gevaar, dat is algemeen bekend. De Volkskrant meldt vanmiddag:

'Bos: DSB had nog maar 26 miljoen in kas
Van onze redactie
Gepubliceerd op 15 oktober 2009 12:25, bijgewerkt op 15 oktober 2009 14:36
DEN HAAG - DSB Bank had nog maar 26 miljoen euro in kas, was voor meer dan 1 miljard euro afhankelijk van geld uit het Europese bankenstelsel en de kwaliteit van het onderpand stond ter discussie.'

Zie: http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1303363.ece/Bos_DSB_had_nog_maar_26_miljoen_in_kas

Het is allemaal wat. Wanneer de DSB-werknemers wat fatsoenlijker waren geweest was dit niet gebeurd. Wanneer de politici hun controlerende functie wat serieuzer hadden opgevat was dit niet gebeurd. Wanneer de commerciele massamedia wat beter hadden opgelet en hun werk wat serieuzer hadden bedreven dan was dit niet gebeurd. Wanneer het systeem wat minder corrupt was geweest dan was dit niet gebeurd.

Wat moet er nu gebeuren? Het lijkt me voor de hand liggend. De Nederlandse Bank moet financieel verantwoordelijk worden gesteld voor het feit dat ze moedwillig verzuimde eerder op te treden tegen deze luchthandel. Maak de Nederlandse staat verantwoordelijk voor het falen, maak Nederlandse politici financieel verantwoordelijk voor hun falen en maak de werknemers van de DSB financieel verantwoordelijk voor hun asociaal gedrag. En vertrouw de economische redacties van de massamedia nooit meer. Die worden betaald om te zwijgen.

Hoe doortrapt onze autoriteriten zijn blijkt hieruit:

Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Dirk Scheringa Beheer" achtergelaten:

De Nederlandsche Bank heeft overigens maandag 5 oktober zijn bondgenootschap met DSB verraden door het aanbod om Scheringa van gratis van juridisch advies te voorzien in geval hij een eventuele aanklacht tegen de stichting Hypotheekleed van Pieter Lakeman zou indienen. Lakeman komt op voor de gedupeerden van DSB, maar daarnaast vind ik hem nog steeds de enige persoon die zinnige dingen over de kwestie zegt. (video)

Dit betekent dus dat De Nederlandse Bank ons belastinggeld wil besteden aan het verdoezelen van het eigen falen. Dat is brutaal en de politiek slikt dit. Dit heet het poldermodel. Zelfs de schijn van democratie bestaat niet meer.

Maarten Schinkel van de NRC 31

Beste Maarten Schinkel,

Gezien je uitspraak dat baas Scheringa's praktijken niet 'omstreden' kunnen worden genoemd, maar wel dat Lakeman's actie 'op het randje' is, is mijn vraag: waarom heb je over de hieronder geplaatste informatie gezwegen? Of wist je het niet? En als je het niet wist, waarom word jij dan wel aangekondigd als de 'economisch redacteur' of 'financieel redacteur' van de 'slijpsten voor de geest'. Jij laat je als 'deskundige' interviewen door NRC-TV over een zaak waar je niets van afweet, of waarover jij zwijgt. Waarom?

Elsevier bericht:

'De Grave door Scheringa ontslagen om kritiek'

donderdag 15 oktober 2009 07:42

Oud-minister Frank de Grave is eerder dit jaar niet opgestapt bij de DSB Bank maar werd vanwege zijn kritische houding ontslagen door Dirk Scheringa. De Grave schrok van de tientallen miljoenen euro’s die werden overgeheveld naar hobby's van Scheringa, zoals sport en kunst. Toen hij volledige inzage in de boeken eiste werd hij ontslagen.

De Grave werd binnen twee maanden ontslagen bij DSB De Grave werd binnen twee maanden ontslagen bij DSB

Meer over DSB
Lees alles over de problemen bij de DSB Bank in het Elsevier-dossier De val van Dirk Scheringa

Scheringa: kans op faillissement 50 procent

Dat schrijft dagblad De Telegraaf donderdag.

Verbazing
De VVD’er De Grave
vertrok in mei als financiële topman van de DSB Bank. Dat wekte alom verbazing, De Grave werkte nog maar twee maanden bij de bank.

Vervolgens heeft de Grave De Nederlandsche Bank (DNB) ingelicht over de toestanden bij de bank. Hij vertelde de geldinstelling welke onvolkomenheden hij in het hoofdkwartier in Wognum aantrof. Zalm

Ook bleek donderdag dat Gerrit Zalm als minister van Financiën in 2002 al wist van de exorbitante provisies die werden opgestreken door de DSB Bank. In die tijd trokken de koepelorganisatie het Verbond van Verzekeraars en tussenpersonen aan de bel bij het ministerie, zo beweert het Verbond.

Ook de Autoriteit Financiële Markten (AFM) werd ingeschakeld. Er werd echter niet ingegrepen.'

http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Economie/248363/De-Grave-door-Scheringa-ontslagen-om-kritiek.htm

De Holocaust Is Geen Rechtvaardiging meer Voor Joodse Nazi's

Eitan Bronstein, bezig de geschiedenis van straten, wijken en steden terug te geven aan Palestijnen en daarmee aan de Joden in Israël. . Zev...