donderdag 19 juni 2008

Oil 37

Hier ging het allemaal om: olie. Dit hebben de westerse commerciele masamedia al die jaren angstvallig verzwegen. Dankzij een onvoorstelbaar meedogenloos geweld, onder aanvoering van de VS, kunnen de grote concerns nu Irak gaan plunderen. De olie is niet meer van het land zelf, maar komt in handen van het neokolonialisme. Moet u nu vooral opletten hoe de krant van het Nederlandse kapitaal, die al die tijd de westerse propaganda keurig heeft herhaald zonder zelf onderzoek te doen, de zaak verwoordt. Hilarisch niet? De slijpsteen voor de geest bericht:

'Oliecontracten Irak naar vier concerns
Gepubliceerd: 19 juni 2008 13:04 Gewijzigd: 19 juni 2008 13:43
Door een onzer redacteuren

Rotterdam, 19 juni. Vier internationale oliemaatschappijen, waaronder het Brits-Nederlandse Shell, staan op het punt contracten af te sluiten voor oliewinning in Irak. Daarmee krijgen ze voor het eerst sinds 36 jaar weer toegang tot de olievelden van het land.
Dat meldt de Amerikaanse krant International Herald Tribune vandaag. Ingewijden bevestigen het bericht. Het Amerikaanse ExxonMobil, het Britse BP, het Franse Total en Shell zijn, samen met een aantal kleinere bedrijven, in de laatste fase van de onderhandelingen met de Iraakse olieminister, Hussein Al-Shahirstani. De olieconcessies zijn niet geveild, zoals normaal gebeurt, maar weggegeven.
De toegang tot de Iraakse olievelden ligt politiek erg gevoelig. De Tweede Golfoorlog, die Amerika in 2003 begon, was volgens sommigen juist bedoeld om zich de olie van Irak toe te eigenen. Amerika begon de oorlog destijds omdat Irak over massavernietigingswapens zou beschikken. Een gevaar dat, zo bleek later, door de VS sterk overdreven was.
Voor de oliemaatschappijen is Irak aantrekkelijk. Zij krijgen de de laatste jaren moeilijk toegang tot rijke olie- en gasbronnen in bijvoorbeeld Rusland en Venezuela. Irak heeft na Saoedi-Arabië en Iran de grootste oliereserves ter wereld. Als de contracten worden getekend, krijgen ze weer toegang tot een land waar ze in 1972 zijn uitgezet. Irak nationaliseerde toen zijn oliebronnen, onder leiding van Saddam Hussein.
De verwachting is dat Irak de olieproductie snel kan opvoeren als de internationale oliemaatschappijen met hun modernste technologieën hulp bieden. Irak produceert nu 2 miljoen vaten olie per dag, dat is ruim 2 procent van de totale wereldproductie.
Of een toename van de Iraakse olieproductie uiteindelijk ook de almaar stijgende olieprijs naar beneden kan brengen, is onduidelijk. De vraag naar olie blijft snel groeien, met name in China en het Midden-Oosten. Deze week bereikte de olieprijs een record van bijna 140 dollar per week.'

Lees verder: http://www.nrc.nl/economie/article1135308.ece/Oliecontracten_Irak_naar_vier_concerns

Leest u wat ik voorafgaand in de inval in 2003 schreef over de ware redenen van de oorlog: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html
Maar dit kon toen alleen via de VPRO-Radio 5 verteld worden, niet via Radio 1, en alleen via het tijdschrift de Humanist en niet via de landelijke dagbladen. Die wilden dit verhaal niet horen. They all work for the yankee dollar, de consensus is oppermachtig.

Irak 254

Heeft u deze informatie al uitgebreid gezien of gehoord in de westerse commerciele massamedia? Dit blijft over na de beweringen van alle praatjesmakers en andere opniniemakers in de journalistiek:

'US General Accuses Bush Administration of War Crimes
by: Matt Renner and Maya Schenwar, T r u t h o u t Report

Maj. Gen. Antonio Taguba (now retired) served as the deputy commanding general for support for the Third Army for ten months in Kuwait during the early days of the Iraq occupation. In a statement released today, he bluntly accuses the Bush administration of war crimes and lays down a challenge for prosecution.
In 2004, Taguba released a classified report detailing abuses committed at Abu Ghraib Prison. The "Taguba Report" (executive summary) urged Pentagon officials to follow up on its findings by enforcing adherence to the Geneva Conventions in interrogations.
Taguba retired in January 2007, later alleging that Pentagon officials had ordered him to retire for being "overzealous" in his criticisms of the military.
In light of ongoing Congressional investigations into so-called harsh interrogation techniques, and on the heels of Congressman Dennis Kucinich recently issuing articles of impeachment accusing President Bush of, among other offenses, authorizing torture, we present Taguba's latest statement for your consideration.
The full Physicians for Human Rights report outlining the medical evidence of torture perpetrated by the United States can be read at their website.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Preface to Broken Laws, Broken Lives
By Maj. Gen. Antonio Taguba, USA (Retired)
Maj. Gen. Taguba led the US Army's official investigation into the Abu Ghraib prisoner abuse scandal and testified before Congress on his findings in May 2004.
This report tells the largely untold human story of what happened to detainees in our custody when the Commander-in-Chief and those under him authorized a systematic regime of torture. This story is not only written in words: It is scrawled for the rest of these individuals' lives on their bodies and minds. Our national honor is stained by the indignity and inhumane treatment these men received from their captors.
The profiles of these eleven former detainees, none of whom were ever charged with a crime or told why they were detained, are tragic and brutal rebuttals to those who claim that torture is ever justified. Through the experiences of these men in Iraq, Afghanistan and Guantanamo Bay, we can see the full scope of the damage this illegal and unsound policy has inflicted - both on America's institutions and our nation's founding values, which the military, intelligence services, and our justice system are duty-bound to defend.
In order for these individuals to suffer the wanton cruelty to which they were subjected, a government policy was promulgated to the field whereby the Geneva Conventions and the Uniform Code of Military Justice were disregarded. The UN Convention Against Torture was indiscriminately ignored. And the healing professions, including physicians and psychologists, became complicit in the willful infliction of harm against those the Hippocratic Oath demands they protect.
After years of disclosures by government investigations, media accounts, and reports from human rights organizations, there is no longer any doubt as to whether the current administration has committed war crimes. The only question that remains to be answered is whether those who ordered the use of torture will be held to account.'

Lees verder: http://www.truthout.org/article/us-general-accuses-bush-administration-war-crimes

De Israelische Terreur 396

Een lezer mailde me dit:

'10 - 16 April 2008
Issue No. 892

Genocide announced

Bombs would fall under other circumstances, but when influential rabbis call for the total annihilation of the Palestinians, the world watches without blinking, writes Saleh Al-Naami

"All of the Palestinians must be killed; men, women, infants, and even their beasts." This was the religious opinion issued one week ago by Rabbi Yisrael Rosen, director of the Tsomet Institute, a long-established religious institute attended by students and soldiers in the Israeli settlements of the West Bank. In an article published by numerous religious Israeli newspapers two weeks ago and run by the liberal Haaretz on 26 March, Rosen asserted that there is evidence in the Torah to justify this stand. Rosen, an authority able to issue religious opinions for Jews, wrote that Palestinians are like the nation of Amalekites that attacked the Israelite tribes on their way to Jerusalem after they had fled from Egypt under the leadership of Moses. He wrote that the Lord sent down in the Torah a ruling that allowed the Jews to kill the Amalekites, and that this ruling is known in Jewish jurisprudence.

Rosen's article, which created a lot of noise in Israel, included the text of the ruling in the Torah: "Annihilate the Amalekites from the beginning to the end. Kill them and wrest them from their possessions. Show them no mercy. Kill continuously, one after the other. Leave no child, plant, or tree. Kill their beasts, from camels to donkeys." Rosen adds that the Amalekites are not a particular race or religion, but rather all those who hate the Jews for religious or national motives. Rosen goes as far as saying that the "Amalekites will remain as long as there are Jews. In every age Amalekites will surface from other races to attack the Jews, and thus the war against them must be global." He urges application of the "Amalekites ruling" and says that the Jews must undertake to implement it in all eras because it is a "divine commandment".

Rosen does not hesitate to define the "Amalekites of this age" as the Palestinians. He writes, "those who kill students as they recite the Torah, and fire missiles on the city of Siderot, spread terror in the hearts of men and women. Those who dance over blood are the Amalekites, and we must respond with counter-hatred. We must uproot any trace of humanitarianism in dealing with them so that we emerge victorious."

The true outrage is that most of those authorised to issue Jewish religious opinions support the view of Rabbi Rosen, as confirmed by Haaretz newspaper.
At the head of those supporting his opinion is Rabbi Mordechai Eliyahu, the leading religious authority in Israel's religious national current, and former chief Eastern rabbi for Israel. Rosen's opinion also has the support of Rabbi Dov Lior, president of the Council of Rabbis of Judea and Samaria (the West Bank), and Rabbi Shmuel Eliyahu, the chief rabbi of Safed and a candidate for the post of chief rabbi of Israel. A number of political leaders in Israel have also shown enthusiasm for the opinion, including Ori Lubiansky, head of the Jerusalem municipality.

There is no dispute among observers in Israel that the shooting in Jerusalem three weeks ago that killed eight Jewish students in a religious school was pivotal for Jewish authorities issuing religious opinions of a racist, hateful nature. The day following the Jerusalem incident, a number of rabbis led by Daniel Satobsky issued a religious opinion calling on Jewish youth and "all those who believe in the Torah" to take revenge on the Palestinians as hastily as possible. A week following the operation, a group of leading rabbis issued an unprecedented religious opinion permitting the Israeli army to bomb Palestinian civilian areas. The opinion is issued by the "Association of Rabbis of the Land of Israel" and states that Jewish religious law permits the bombing of Palestinian civilian residential areas if they are a source of attacks on Jewish residential areas. It reads, "when the residents of cities bordering settlements and Jewish centres fire shells at Jewish settlements with the aim of death and destruction, the Torah permits for shells to be fired on the sources of firing even if civilian residents are present there."



The opinion adds that sometimes it is necessary to respond with shelling to sources of fire immediately, without granting the Palestinian public prior warning. A week ago, Rabbi Eliyahu Kinvinsky, the second most senior authority in the Orthodox religious current, issued a religious opinion prohibiting the employment of Arabs, particularly in religious schools. This religious opinion followed another that had been issued by Rabbi Lior prohibiting the employment of Arabs and the renting of residential apartments to them in Jewish neighbourhoods. In order to provide a climate that allows Jewish extremist organisations to continue attacking Palestinian citizens, Rabbi Israel Ariel, one of the most prominent rabbis in the West Bank settlement complex, recently issued a religious opinion prohibiting religious Jews involved in attacks against Palestinians to appear before Israeli civil courts. According to this opinion, they must instead demand to appear before Torah courts that rule by Jewish religious law.'

Lees verder: http://weekly.ahram.org.eg/2008/892/re72.htm

Oil 36

'An ominous warning that the rapid rise in oil prices has only just begun
By Danny Fortson, Business Correspondent

The chief executive of the world's largest energy company has issued the most dire warning yet about the soaring the price of oil, predicting that it will hit $250 per barrel "in the foreseeable future".
The forecast from Alexey Miller, the head of the Kremlin-owned gas giant Gazprom, would herald the arrival of £2-per-litre petrol and send shockwaves through the economy. His comments were the most stark to be expressed by an industry executive and come just days after the oil price registered its largest-ever single-day spike, hitting $139.12 per barrel last week amid fears that the world's faltering supply will be unable to keep up with demand.
Mr Miller's prediction is well beyond even the most heady market forecasts, the most extreme of which fall between $150 and $200 per barrel, and was explained only by vague references to demand from the developing world. It nonetheless stoked an already febrile atmosphere of growing public anger across Europe over a soaring fuel cost that is wreaking havoc at nearly every level of the economy.
The British Government was urging motorists yesterday not to panic-buy petrol in anticipation of a strike on Friday by lorry drivers who deliver petrol to forecourts for Royal Dutch Shell, assuring motorists that contingency plans would ensure sufficient supplies.
In Spain, the regional government of Catalonia enacted an emergency action plan to bring in fresh food and fuel supplies after nearly half of its forecourts ran dry and supermarkets shelves were left bare. The situation was the result of the second day of an "indefinite" nationwide strike staged by lorry drivers in Spain seeking their government's help to contain the effects of expensive petrol. Scattered protests by drivers and fisherman in France and Portugal also continued yesterday.
In a speech to the European Business Congress in Deauville, France, Mr Miller offered little prospect of relief. He warned that the world was experiencing a fundamental shift in energy prices that will end at a "radically new level. We expect that the oil price will approach $250 per barrel in the foreseeable future".
Philip Shaw, an economist at Investec Securities, warned that oil at that level would exert an extraordinary drag on the economy at a time when it is already decelerating at a rapid rate. "The word is ouch," he said. "Forecasts are forecasts though, and I think it should be treated with some level of scepticism."
The most visible result of $250 oil would be at the petrol pump, which is already at a record 116.9 pence per litre for unleaded. Because more than half of that price, about 68p, is due to duty and taxes, the general rule of thumb is that each $2 increase for oil means a 1p increase of petrol at the pump. Oil at $250 a barrel would mean an increase of almost 60p in petrol prices, even before VAT.
The price of everything from food to energy would see significant price rises. Household electricity and gas bills are particularly vulnerable. Power companies have begun warning of a second round of major tariff increases for household bills this year that they say they will need to push through just to break even.
Mr Miller placed some of the blame on financial speculators for oil's price rise – it has more than doubled in the past year – but said that the primary reason is simple supply and demand, driven by the rapidly expanding countries of the developing world, principally China and India.
It is a view shared by the International Energy Agency. In its monthly oil report, the developed world's energy watchdog said yesterday that the "abnormally high prices [for oil] are largely explained by fundamentals". But whether the price of oil will reach $250 is uncertain at best. Most expect it to reach a breaking point before that figure. The IEA said that the high price would eventually "choke off" demand and a balance between supply and demand would return.
What is certain is that for Europe, Mr Miller's role will become increasingly important as head of the continent's single biggest gas supplier. He also warned against "protectionist tendencies" in Europe, where worries have grown that the company is being used as a blunt negotiating tool of the Kremlin. "The relationship between Gazprom and Europeans is one of mutual dependence. We rely as much on European consumers as they depend on us," he said.'

Lees verder: http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/an-ominous-warning-that-the-rapid-rise-in-oil-prices-has-only-just-begun-844217.html

woensdag 18 juni 2008

Salomon Bouman 25

Afgelopen zaterdag schreef Salomon Bouman, 36 jaar lang NRC-correspondent in Israel mij een e-mail met onder andere deze woorden:

"Beste Stan... Na het lezen van je mail over de rol van je ouders in de oorlog ben ik ervan overtuigd dat je geen antisemiet bent. Je bent helaas gevaarlijker : je schept anti-semitisme met het aanhalen van uit hun historisch verband gerukte citaten."

Ik heb hem dit geschreven:

Beste Salomon,

De zionisten hebben hun eigen staat, die een breuk moest zijn en ook is met het judaïsme. De diaspora-jood, op wie de zionisten neerkeken omdat die zich onder andere willoos had laten afvoeren naar de gaskamers, moest vervangen worden door de krijgshaftige Sabra, de nieuwe jood die met geweld zijn eigen lot bepaalde. “De stichting van de joodse staat was een sprong over eeuwen,” schreef Ben-Goerion in 1957 trots, “en de Onafhankelijkheids Oorlog bracht ons dichter bij de dagen van Jozua... en onze jonge mensen dichterbij… zijn heldendaden dan alle toespraken die op zionistische congressen werden gegeven.” En wat de joodse cultuur in de diaspora betreft, daarover schreef hij: “Het verre verleden is dichterbij dan het recente verleden van twee duizend jaar.” Dat “recente verleden” met al zijn talloze culturele hoogtepunten en zijn ontzagwekkende bijdrage aan de cultuur van de mensheid telde niet meer mee, de diaspora was een te verwaarlozen detail geweest in de hele joodse geschiedenis, niet meer dan een zinloos oponthoud. Pas nu de staat Israel was gesticht konden de “heldendaden” van de krijgerkoning Jozua worden voortgezet en de joodse geschiedenis weer zijn ware loop hervatten. Maar in het oog van de wereld staat nu de krijgshaftige zionist steeds meer symbool voor de willekeur van de macht en lijkt hij in toenemende mate op de meedogenloze vervolger die in feite zijn verwekker was.

De joden in Israel hebben voor het zionisme een buitengewoon hoge prijs betaald. De joods-Israelische historica Idith Zertal vatte het tegenover mij in deze woorden samen: “Wij hebben onze eigen joodsheid verloochend en dat komt omdat in het zionisme de oorspronkelijke ander niet de Arabier was, maar de diaspora jood.” In haar boek Israel’s Holocaust and the Politics of Nationhood, beschrijft ze hoe Israel “zichzelf definieert als het absolute goed tegen het absolute kwaad van de holocaust,” een natie die “haar zoons en dochters op pelgrimage stuurt naar de vernietigingskampen zodat ze zullen terugkeren als sterkere joden en Israëli’s met een krachtigere nationale identiteit die bereid zijn om een op handen zijnde tweede holocaust te confronteren en klaar staan om zelf het kwaad te begaan die noodzakelijk is voor de verdediging van de staat.” De joodse Nederlander Hajo Meyer, die Auschwitz overleefde, voegde daaraan toe: “En zo is de moord op 6 miljoen joden een vrijbrief geworden voor Israel om de Palestijnen te verdrijven en te vermoorden, terwijl ik als overlevende juist uit deze gebeurtenis heb geleerd dat elke discriminatie op grond van afkomst verwerpelijk is, en het moorden begint met het demoniseren van de ander. Van die waarheid ben ik zo diep doordrongen dat ik niet anders kan dan kritisch kijken naar de mensonwaardige wijze waarop de joods-Israëli’s de Palestijnen behandelen. En tot mijn ontsteltenis is er op veel punten een vergelijking mogelijk met nazi-Duitsland van vóór de holocaust. Er wordt door de zionisten bewust angst gekweekt door de holocaust te misbruiken. De holocaust als maatstaf nemen is de allerergste demagogische goocheltruc die de hogepriesters van de holocaustreligie opvoeren.”

Salomon, “door middel van Auschwitz – dat door de jaren heen Israel’s belangrijkste referentie is geworden in zijn relaties met een wereld die herhaaldelijk gedefinieerd wordt als antisemitisch en voor altijd vijandig – heeft Israel zich immuun gemaakt voor kritiek, en onontvankelijk voor een rationele dialoog met de wereld rondom.” Dat constateert Idith Zertal. Bevangen door een verklaarbare paranoïde levenshouding lukt het de meeste zionisten niet om de werkelijkheid te doorgronden. Ze zijn blind voor wat ze aanrichten. Ze beseffen niet dat mensen die zichzelf alleen maar zien als slachtoffer doorgaans anderen tot slachtoffer maken. “Collectieve angst of hysterie,” zo stelt Zertal “is een complex fenomeen dat moeilijk is te definiëren en af te bakenen. Gevoelens te worden vervolgd, gecombineerd met een typische gevoeligheid voor woede en lichtgeraaktheid voor hen die voor eens en altijd als vijanden worden gezien, zijn de meest opvallende karaktertrekken van de mentaliteit van een massa, zei Elias Canetti. ‘Deze vijanden kunnen op welke manier dan ook reageren,’ schrijft hij, ‘hard of verzoeningsgezind, koud of pathetisch, onverbiddelijk of mild – wat ze ook doen zal geïnterpreteerd worden als voortkomend uit een onwankelbare kwaadwilligheid, een opzettelijke intentie om de menigte te vernietigen, openlijk dan wel in het geniep.’”

Onvermijdelijk zijn we bij een fundamenteel probleem aanbeland, die op de achtergrond permanent meespeelt. En dat is het volgende: de zionisten spelen permanent een dubbelrol. Het ene moment spelen ze de gewelddadige Sabra en zodra ze daarvoor bekritiseerd worden, verschuilen ze zich achter hun joodzijn. Van Sabra schakelen ze over naar de rol van diaspora jood, tenminste zoals die in hun ogen is. En zo is er een schizofrenie ontstaan waarbij de zionisten het ene moment als dader handelen en het volgende moment zich slachtoffer voelen. Hun wereld kent geen oorzaak en gevolg, door het feit dat ze hun slachtofferisme hebben gecultiveerd en als politiek wapen gebruiken.

Welnu, Salomon, de zionisten hebben hun eigen staat. En die staat moet bekritiseerd kunnen worden, zonder dat journalisten zoals jij ogenblikkelijk met de beschuldiging van antisemitisme proberen die kritiek te criminaliseren. De staat heeft afstand gedaan van het judaïsme, ik zeg met nadruk de staat. Kritiek op Israel heeft niets te maken met kritiek op het jodendom, want Israel mag dan wel claimen alle joden op aarde te vertegenwoordigen, maar doet dat in de praktijk niet. De helft van de joden woont niet in Israel, maar verkiest het in eigen land te blijven wonen. Zelfs Ronny Naftaniel, de betaalde propagandist van de volgens Haaretz “pro-zionistische lobbygroep” het CIDI, piekert er niet over om naar Israel te emigreren. En een aanzienlijk aantal joden walgt van de Israelische terreur, getuige bijvoorbeeld Een ander joods geluid. Houdt dus op met het je verschuilen achter je joodzijn als ik je aanspreek op je zionisme. Die rolwisseling is misschien wel handig, maar niet eerlijk. Ondermeer afgaande op de woorden van de door jou bewonderde Ben-Goerion ben je allereerst een zionist, Salomon, iemand die op zijn minst een ambivalente houding heeft tegenover het judaisme van de diaspora-joden.

Wat ik in de e-mails aan jou en in mijn boek schrijf, is hier misschien nieuw, maar niet in Israel, zoals je zelf maar al te goed weet. Het niveau van open debatteren over het zionisme is er immens veel hoger dan hier in Nederland, waar nog veel mensen uit schuldgevoel niet normaal over dit onderwerp durven te praten, en de commerciële massamedia angstvallig binnen de grenzen van de officiële consensus blijven. Die worden pas wakker op het moment dat het te laat is. Een aanval op de vlag en het leger is geen aanval op het jodendom. Laat dat tot je doordringen. Telkens wanneer ik in Israel ben, raak ik onder de indruk van de morele dapperheid waarmee sommige joods-Israeli’s tegen de terreur van hun eigen staat strijden, zowel in woord als daad. Je zou die dissidenten aan het woord moeten laten. Je zou vanuit hun context moeten berichten, in plaats van hem te verzwijgen. Je zou hun kritiek over de grenzen van Israel heen kunnen tillen, door bijvoorbeeld een debat aan te gaan met mensen zoals ik, zodat de lezers de kans krijgen om uit de aangevoerde feiten zelf een evenwichtig oordeel te vormen, zonder tussenkomt van die eeuwige opiniemakers die een eigen al dan niet financieel belang hebben bij het verspreiden van hun praatjes. De weigering om een serieus debat aan te gaan, leidt slechts tot nog meer verstarring en geweld. Isoleer je niet. Verschuil je niet in een shetetl van je eigen zionistisch gelijk, het joods humanisme is een universalistisch fenomeen en één van de grote bijdragen aan de wereldcultuur, de moeite waard om te verdedigen en te gebruiken in een dialoog. Het tribalisme is in een geglobaliseerde wereld een anachronisme.

Israel is bezig zijn eigen graf te graven. Een land dat permanent in staat van oorlog verkeert, is geen lang leven beschoren. De bevolking houdt het niet vol om voortdurend gemobiliseerd te blijven, en de staat zelf kan een foute inschatting maken en daardoor een catastrofe veroorzaken. Afgezien daarvan vernietigt het morele verval van een permanente oorlogshouding de samenleving van binnenuit. En Salomon, jij staat erbij en kijkt ernaar, bevangen door angst. Angst is een slechte raadgever en leidt uiteindelijk tot haat en terreur. Ook dat weten we uit de geschiedenis.

Salomon, dit is voorlopig mijn laatste e-mail aan jou. Voor jouw is er geen dialoog mogelijk, voor mij wel. Misschien kom je op je besluit terug. Het ga je goed.

... For every thing that Lives is Holy. (William Blake). En dat is eigenlijk hetgeen ik je vertellen wilde.

Stan

dinsdag 17 juni 2008

De Israelische Terreur 395

Wanneer het er werkelijk op aankomt dan spelen voor de Europese politici democratie en mensenrechten geen enkele rol. Het zijn praatjes om een failliete politiek te verkopen. Ondanks zijn gruwelijke staat van dienst op het gebied van mensenrechten wordt Israel door de EU beloond. De rekening hiervoor betalen we straks:

"Last update - 14:47 17/06/2008
EU unanimously upgrades Israel ties, turning aside PA objections
By Barak Ravid, Haaretz Correspondent
Tags: Israel, EU, PA

The European Union, turning aside Palestinian objections, has announced upgraded relations with Israel in the form of a range of steps involving commerce, the economy, and academic ties as well as improvements in the diplomatic dialogue between the sides. The decision was taken unanimously on Monday by the EU's 27 member nations, following an intense diplomatic effort by Israel. The upgrade in relations had been in doubt prior to the decision, amid moves to make approval conditional on a freeze on Israeli settlement activity and on progress in the Israeli-Palestinian peace process. Palestinian Authority Prime Minister Salam Fayyad enraged Israeli officials when he asked the EU not to upgrade ties with Israel unless Israel ceased construction of settlements and the West Bank separation barrier.
Advertisement
The PA has charged that Israel delayed and reduced payments of tex revenues it collects for the Authority in order to "punish" Fayyad. In the wake of diplomatic efforts by senior Foreign Ministry officials, the EU made do with a call for movement in Israeli-Palestinian talks, and without conditioning the upgrade on such progress. Accordingly, Foreign Minister Tzipi Livni and EU counterparts meeting in Luxembourg on Monday agreed to set up a working group to discuss the outlines of upgraded ties and to present their conclusions by year's end. The upgrade will be carried out in a number of spheres. The diplomatic dialogue between the Israeli government and senior officials of EU institutions, by means of annual high-level meetings. In the economic sphere, Israel will join European agencies and working groups with the aim of bringing the Israeli economy closer to European standards, and to help Israeli companies more easily contend with the European commercial market, particularly in the fields of high-tech and aviation. Upgraded ties may also lead to recognition by European academic institutions of degrees awarded by Israeli universities and colleges, a step which would allow Israeli students to study for advanced degrees in European universities and other academic institutions. In addition, the process would allow grants worth tens of millions of euros to be awarded Israeli scientists and researchers."

Zie: http://www.haaretz.com/hasen/spages/993646.html

De Israelische Terreur 394

Poplar maakt ons attent op het volgende:

'Last week, the Israeli human rights organization B’Tselem released video clips showing masked Jewish settlers ganging up on and severely beating elderly Palestinian peasants near the town of Yatta, southwest of Hebron. At least three Palestinians were wounded in the unprovoked assault, including a man and his wife, both in their early sixties.
The latest act of settler terror was not an isolated incident, as official Israeli spokespersons would often claim. It represents a disturbing and persistent phenomenon as young and usually heavily armed settlers continue to attack Palestinian farmers, peasants and shepherds and vandalize their property in an effort to drive them away from their lands and villages.
We who live in the West Bank know too well what it means to live next to a Jewish settlement. It means constant harassment, unending vandalism and perpetual terrorism, both psychological and physical.
What is even more disturbing is the often brazen collusion between the army and the settlers. Ask any conscientious Israeli or Palestinian and he or she will tell you that the settlers couldn’t do what they are doing without at least a “yellow light” from the government and army.
Israel claims to be a state where the rule of law prevails. However, it is abundantly clear that when it comes to settler savagery in particular, and Israel’s overall violations of Palestinian rights in general, the rule of law is suspended.
For example, when a Palestinian files a complaint against settlers, he or she is asked to produce nearly impossible evidence, like the names of the perpetrators, their identity card numbers and their places of residence. Eventually, the complaint is registered against “anonymous” and consigned to oblivion. Such was the fate of thousands of complaints filed by desperate Palestinians seeking redress in Israeli courts.'

Lees verder: http://desertpeace.wordpress.com/2008/06/15/hitler-youth-in-the-west-bank/

Salomon Bouman 24

Ik kreeg afgelopen zaterdag opnieuw een “laatste reactie” van Salomon Bouman. In een e-mail schreef hij:

“Beste Stan.
Je bent zo eenzijdig dat je niet eens in overweging wil nemen dat ik al lang geleden pleitte voor een Palestijnse staat naast Israel. Na het lezen van je mail over de rol van je ouders in de oorlog ben ik ervan overtuigd dat je geen antisemiet bent. Je bent helaas gevaarlijker : je schept anti-semitisme met het aanhalen van uit hun historisch verband gerukte citaten. Begrijp je dat ? Dit is mijn laatste reactie.

Salomon"

Ik heb hem de volgende e-mail gestuurd:

“Beste Salomon.

Je schrijft: “Je bent zo eenzijdig dat je niet eens in overweging wil nemen dat ik al lang geleden pleitte voor een Palestijnse staat naast Israel.” Nu verwijt je me opnieuw iets dat op geen enkel feit berust. Sterker nog: ik ben er al die tijd juist van uitgegaan dat jij voor een twee staten oplossing bent, want als zionist ben je namelijk voor “een joodse staat,” met andere woorden: een staat met zo min mogelijk niet-joden. Welnu, waar moeten de Palestijnse vluchtelingen van jou naar toe als ze zelf geen staat hebben? Zeker niet naar Israel, daar ben jij volstrekt op tegen. Dus blijft er voor jou alleen een twee staten oplossing over. Jij bent een fel tegenstander van een binationale Israelische staat, een staat dus waarin joden en Palestijnen gelijke rechten hebben. Jij bent voor een “joodse staat” waar de Palestijnen onvermijdelijk een ondergeschikte rol spelen, en tweederangs burgers zijn, zoals in de praktijk ook blijkt. Al in 1945 waarschuwde Hannah Arendt daarvoor. Ze wist dat dit op geweld zou uitlopen, omdat geen volk in zijn eigen land gediscrimineerd wil worden, dus ook het Palestijnse volk niet. Wonderlijk dat iedereen dit begrijpt, maar nu juist de zionisten niet, die nota bene een eigen staat wilden om niet langer meer in het christelijk Europa de rol van gediscrimineerde en vervolgde minderheid te hoeven spelen. Deze discriminatie van de Palestijnen is een van de redenen waarom er ook joden in Israel en de diaspora zijn die tegen dit racistische element van “de joodse staat” zijn.

Het volgende zegt bijvoorbeeld Ezra Nawi over zijn land Israel: “De kern van het probleem is racisme.” Ezra Nawi is 57 jaar oud, loodgieter uit Jeruzalem, vredesactivist, homoseksueel, Mizrahi, een joodse Arabier op wie vooral de Europese zionisten van het eerste uur neerkeken omdat ze in hun ogen te Arabisch waren. Over zijn activiteiten als joods-Israeli die de Palestijnse bevolking met daden steunt, is de aangrijpende documentaire Citizen Nawi gemaakt. In Citizen Nawi verklaart Ezra dat “de kern van het probleem racisme is,” en wel omdat nogal wat “mensen hier denken dat ze veel sterker, veel beter en veel slimmer zijn dan andere mensen, dan Arabieren, dat is absoluut een feit. Naderhand rechtvaardigen ze dit door religie en nationalisme, maar de werkelijke oorsprong van het conflict is onmiskenbaar racisme.” Na door joodse kolonisten te zijn uitgescholden voor een smerige homo, een beest, zegt Nawi in de film: “Er bestaat een band tussen homofobie, racisme en nationalisme. Nationalisme en homofobie gaan heel goed hand in hand, en niet alleen hier. Je zag het met Franco, met Hitler, in Sovjet Rusland, bij de Griekse junta, bij elk nationalistisch dictatorschap. Al mijn politieke activiteiten zijn een resultaat van mijn relatie met Fuad (zijn Palestijnse vriend en ex-minnaar svh). Ik heb de bezetting gezien, niet alleen in theorie, ik ben gefouilleerd bij wegversperringen, de politie is bij mij thuis geweest, ik heb gezien hoe het kwaad werkt, de meedogenloosheid ervan. Op het moment dat mensen een Palestijn zien… veranderen ze in monsters. Het is een kwaadaardige, gevaarlijke houding. Hoe kan ik daarover zwijgen? Ik heb hier een persoonlijk motief. Ik heb gezegd: het is genoeg geweest, ik heb stront gegeten, ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat anderen stront moeten eten.”

Salomon, je schrijft: “Na het lezen van je mail over de rol van je ouders in de oorlog ben ik ervan overtuigd dat je geen antisemiet bent.” Hoewel ik natuurlijk blij ben dat je nu zelf beseft dat niet iedere uitgesproken criticus van het zionisme een antisemiet is, kleeft aan jouw reactie toch iets betreurenswaardigs. Zonder mij goed te kennen, zonder mijn werk te hebben geanalyseerd, reageerde je onmiddellijk met de suggestie dat ik een antisemiet was. Dat is een geconditioneerde reflex, waar je een greep op zou moeten zien te krijgen. Per slot van rekening introduceer je jezelf als een “onafhankelijke journalist.” Bovendien kan een dergelijke beschuldiging als chantagemiddel werken, waardoor burgers zich niet vrij en openlijk durven uit te spreken over hun humanitaire opvattingen. En dat moet in een open democratie wel kunnen, anders stopt elk serieus debat. Bij mij werkt deze chantagetactiek niet aangezien ik maar te goed weet wie ik ben en waar ik sta, maar bij anderen werkt het weer wel op een negatieve manier, is mij opgevallen. De beschuldiging van antisemitisme is ook obsceen, Salomon, want over deze beschuldiging valt de schaduw van Auschwitz. Oktober 1981 verklaarde Nahum Goldman, van 1955 tot 1968 president van de World Zionist Organisation: ‘'We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort 'ontheiliging', een banalisering van de onschendbare tragedie van de holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.''

Begrijp je Salomon, zes miljoen doden misbruiken om je eigen gelijk te halen, is obsceen, er is geen ander woord voor. Ik stel dit nog eens duidelijk aan de orde omdat je schrijft: “Je bent helaas gevaarlijker : je schept anti-semitisme met het aanhalen van uit hun historisch verband gerukte citaten. Begrijp je dat?” Salomon, ik heb in alle e-mails aan jou en in de kritieken op je werk me telkens zakelijk opgesteld. Je bent geen één keer ingegaan op door mij aangedragen feiten. Je hebt niets van mijn kritiek met feiten weerlegt. Je bent alleen met kwalificaties en meningen gekomen. Ik begrijp nu dat ik in jouw ogen “gevaarlijker” ben dan een antisemiet, omdat ik “antisemitisme” zou scheppen “met het aanhalen van uit hun historisch verband gerukte citaten.” Let wel Salomon, dit is een mening van jou, die je niet onderbouwt. Je geeft geen enkel voorbeeld waar en wanneer ik dit doe. Waarom niet? Ik denk, omdat je deze feiten niet kunt weerleggen, want anders had je dit allang gedaan. Het is gebruik in de journalistiek om elkaar met feiten en niet allereerst met meningen te confronteren. Dus als je mij vraagt: “Begrijp je dat?” is mijn antwoord: “NEE.” Begrijp je nu waarom ik met “NEE” antwoord? Mijn vraag is nu: welke feiten heb jij die de door mij aangedragen feiten kunnen weerleggen, zodat het publiek een eigen oordeel kan vellen? Ik ga graag met je in het openbaar in discussie over de door mij aangedragen feiten, die ik overigens in de meeste gevallen uit joodse bronnen heb.

Salomon, antisemieten hebben mij helemaal niet nodig om antisemitisch te zijn. Hun antisemitisme is niet gebaseerd op feiten, maar op ressentimenten. Vooroordelen kunnen alleen bestaan door feiten te negeren. Hun antisemitisme komt voort uit rancune omdat ze niet de creativiteit bezitten zelf iets van hun leven te maken. Daarom zullen antisemieten zich nooit laten overtuigen door feiten. Het antisemitisme wordt geboren uit een intense drang om zich te manifesteren in een wereld waarin de antisemiet zelf geen rol van betekenis speelt en zijn eigen lot niet bepaalt. Hij bezit de neurotische behoefte om nu eens de ander tot slachtoffer te maken. Daarom ook is het antisemitisme nooit weggeweest in Europa, het heeft onderhuids gewoon doorgebroeid. Een ressentiment dat eeuwenlang is gevoed, verdwijnt niet in enkele generaties. Het antisemitisme wordt nu door Westerlingen geprojecteerd op Arabieren, dus op mensen die ook een semitische taal spreken. Daar kunnen jij en ik bijna niets tegen doen. Het enige is te weigeren mee te doen aan de hetze tegen Arabieren, of die nu in Europa wonen of het Midden-Oosten, en met zo min mogelijk vooroordelen over hen te berichten. Waar journalisten wel iets aan kunnen veranderen, is hun berichtgeving over Israel, zodat fatsoenlijke burgers een eerlijk beeld krijgen van wat daar gebeurt. Aan de hand van feiten kunnen we laten zien dat “de joodse natie” zich tot een levensgevaarlijke schurkenstaat heeft ontwikkeld, met als gevolg dat ook de joodse inwoners van die staat in angst leven, waardoor die staat almaar gevaarlijker wordt. De joden worden er niet vervolgd door de Palestijnen, maar door de eigen angsten.

Salomon, om de vicieuze cirkel van geweld te doorbreken, om werkelijk een duurzame, rechtvaardige vrede mogelijk te maken, zul je allereerst moeten ophouden met het ogenblikkelijk proberen te criminaliseren van critici. Je zult naar ze moeten luisteren, je zult jezelf onder handen moeten nemen, en je zult moeten erkennen dat wat jouw ideologie de Palestijnen heeft aangedaan gruwelijk is. Dat zal de eerste stap zijn op weg naar vrede. De Palestijnen zijn, net als de joden in Israel, moegestreden. Het liefst willen ze vrede, maar wel een rechtvaardige vrede, die hen zicht geeft op een levensvatbare toekomst. Niet zozeer zij, maar jij moet met de oplossing komen, Salomon, het antwoord ligt bij jou en alle andere joden die een ware vrede willen. Voor haar eigen bestwil zal “de joodse natie” moeten ophouden zich als een pion te laten gebruiken door een christelijk rijk, want in de politiek, Salomon, bestaan er - wanneer het erop aankomt - geen vriendschappen, maar alleen belangen. Vriendschappen kunnen eeuwig zijn, belangen nooit. Dat leert ons de geschiedenis.

maandag 16 juni 2008

Theodor Holman 4

Gisteren ontving ik deze e-mail:

“Stan,
Ik reageer nu op een column van Theodor Holman in het Parool van 13 juni 2008 "Blanke Slavenhandelaar" Stoor me er heel erg aan. vind Holman een geschift figuur. zijn cynisme neemt steeds groteskere vormen aan. volgens holman moeten de nakomelingen van de slaven uit afrika blij zijn dat ze destijds uitgekozen zijn als slaaf zodat hun nakomelingen het nu beter hebben! zijn citaat “Wij de nederlanders hebben maar voor 5% meegedaan aan de slavenhandel" is stuitend. hoe geschift kun je zijn! Moet Holman zelf dan ook niet blij dat hij dankzij zijn voorouders uit het Indisch milieu hier het licht mocht zien? Wil Holman zijn vriend Theo achterna? daar solliciteert hij wel naar.”

Bij toeval had ook ik het ranzige stukje van Holman gelezen. Zonder uitgebreid op zijn ongein in te gaan, is het opmerkelijk hoe hij een steeds grotere epigoon van Gerard Reve is geworden. Wat hij schrijft lijkt ironisch bedoelt, alleen valt hij in dezelfde kuil als zijn leermeester. Laten we daarom ook het origineel als voorbeeld nemen. In Het ironische van de ironie, over het geval G.K. van het Reve schreef Harry Mulisch aan het eind van de jaren zeventig over het racisme en antisemitisme van de “grote volksschrijver”: “De ironie leidt to parodie, de parodie leidt tot identificatie – dat is de onwrikbare wet, waaraan Van het Reve nog het meest onderhorig is… Zo wordt het spel ernst. De corpsstudent speelt net zo lang de man met de grote bek, tot hij het is. Dat is het ironische van de ironie: dat zij het plotseling niet meer is. Hij is als het ware door de dubbele bodem van de ironie gezakt. Wie ironisch spreekt, zegt het tegendeel van wat hij meent, maar zodanig, dat de ander dat doorziet. Van het Reve zegt wat hij meent, maar zodanig, dat de ander dat niet doorziet en denkt nog steeds met ironie te doen te hebben… Als hij… schrijft: ‘Ik vind, dat de arbeiders in bepaalde aparte wijken zouden moeten wonen, die ze alleen op weg van of naar hun werk zouden mogen verlaten, & verder alleen met speciale verlofpasjes’- dan is dat eenvoudig zijn mening, geen grap, geen fantasie.”

En als Holman zich publiekelijk afvraagt of islamieten ooit wel kunnen integreren in een blanke samenleving dan is hij niet ironisch, geenszins, dan meent hij het, net zoals hij meent dat dat de nakomelingen van de zwarte slaven het beter hebben dan de zwarten die nu in Afrika wonen. Hij is door de dubbele bodem van de ironie gezakt, alleen heeft niemand hem dat nog verteld. En wat betreft Theo van Gogh, die ooit eens in een interview zei geen echte vrienden te hebben, ook bij hem was er geen sprake van ironie. Hij riep zo vaak en zo hard dat islamieten geitenneukers waren, dat een gestoord iemand hem als een geit afslachtte. Dat heeft niets met de islam te maken maar alles met gekte. Net zomin als de moord op Pim Fortuyn iets te maken had met dierenactivisme zo had de moord op Van Gogh iets te maken met godsdienst. Alleen in het kleinburgerlijke, angstige milieu in Holland werden die twee aan elkaar gekoppeld.

Salomon Bouman 23

Maandag 2 juni schreef Salomon Bouman in een e-mail aan mij onder andere dit: “Ik heb totaal geen begrip voor een boycot van Israel. Omar zet zijn studies zonder schaamte aan de Tel-Avivse universiteit voort. Schijnheilig niet!” Omar is Omar Barghouti, de Palestijnse intellectueel, die voor een boycot van Israel is om het land te dwingen het internationaal recht te respecteren.

Ik heb Salomon dit terug geë-maild:

'Beste Salomon,

Je schrijft: “Omar zet zijn studies zonder schaamte aan de Tel-Avivse universiteit voort. Schijnheilig niet!” Ik begrijp je mening niet. Omar Barghouti heeft een Israëlisch paspoort. Eenvijfde van de Israëli’s is Palestijn, Palestijnen die weliswaar in “de joodse natie” niet dezelfde rechten hebben als jij en andere joden in “het beloofde land,” maar die wel degelijk net zoveel belasting betalen als hun joodse landgenoten. Van dat geld worden niet alleen de strijdkrachten bekostigd, die de Palestijnen in bezet gebied onderdrukken en zelfs vermoorden, maar ook het onderwijs. Waarom zou Omar Barghouti zich moeten schamen voor het voortzetten van zijn “studies... aan de Tel Avivse universiteit”? Waarom is hij volgens jou “schijnheilig”? Ik weet dat het zionisme streeft naar een etnisch zo zuiver mogelijke staat, ik weet dat jij zionist bent, maar desondanks: ook je Palestijnse landgenoten Salomon hebben enkele rechten. Waarom ben je daarop tegen? Want die indruk vestig je.

Salomon, je schreef op zondag 8 juni onder andere dit aan me: “Ik stuur je deze mail om je duidelijk te maken dat ook een mogelijke zwarte Amerikaanse president Palestijnse aspiraties Israel op elegante wijze te laten ondergaan aan zijn laars lapt. Zo lang er geen verandering in de Amerikaanse houding tav Israel komt kunnen de Omar´s het wel vergeten… Shalomgroeten van Salomon.”

Je verwees daarmee naar Obama die de dag nadat hij zichzelf tot presidentskandidaat had uitgeroepen onmiddellijk zijn geloofsbrieven indiende bij de joodse lobby in de Verenigde Staten, omdat hij weet dat hij anders geen kans maakt. Die lobby is zo machtig dat Obama dit zei:

Obama vows backing for Israel
Barack Obama vows that Jerusalem must ‘remain the capital of Israel, and it must remain undivided’ in his first major speech since clinching the U.S. presidential nomination.” Welnu Salomon, hetgeen deze Democraat stelt, is volledig in strijd met internationaal recht dat verordonneert dat je andermans land niet mag stelen. Oost-Jeruzalem is van de Palestijnen, en zal dat voor de Arabische wereld, inclusief de machtige islamitische olielanden, altijd blijven. Met andere woorden: de uitspraak van Obama getuigt niet alleen van minachting voor het recht, maar tevens dat hij niet volledig de consequenties van zijn woorden begrijpt. En hier zijn we nu precies beland bij een zaak die ook jij niet begrijpt, om de simpele reden dat jij je nooit echt verdiept hebt in de Arabische wereld, en daar nooit uitgebreid doorheen bent gereisd, zoals ik.

Een paar jaar geleden leidde een Arabische student archeologie mij door een aantal van de dode steden ten Noorden van Aleppo, Syrië. Terwijl we naar de schitterende ruines keken, spraken we over de geschiedenis. En hij zei iets wat ik talloze malen eerder van Arabische burgers had gehoord, iets dat wij Europeanen niet echt tot ons door laten dringen, te weten het simpele feit dat de geschiedenis uiterst wisselvallig is. “Ze zijn hier allemaal geweest en doorheen getrokken, onder andere de Hittieten, Perzen, Byzantijnen, kruisvaarders, Mongolen, Timoer Lenk, Fransen, Engelsen, enzoovoorts, en kijk eens om je heen, waar zijn ze nu? Al die machtige rijken zijn weer verdwenen en wij zijn er nog. Wat ze hebben achtergelaten zijn ruines. En kennis die wij al dan niet hebben verwerkt in hun eigen leven.” Die historische wijsheid lijken de joden in Israel niet te bezitten. Ik stel met klem lijken, omdat ze er niet naar handelen. Maar als je even doorpraat met hen dan ontdek je al snel, Salomon, dat ze ergens in hun achterhoofd, diep verborgen onder een dikke laag ideologie, buitengewoon bang zijn, omdat ze maar al te goed weten dat de Verenigde Staten nu machtig is, maar over een eeuw niet meer. En dan Salomon? Wat kan Israel dan doen? Zichzelf en het Midden-Oosten opblazen, dat klopt. Maar is dat een alternatief? Dan zijn jouw kleinkinderen en hun kroost hun land kwijt. In de tussentijd leven ze permanent in vrees, omdat jouw zionistische leiders weigeren een rechtvaardige vrede te sluiten, door de Palestijnse vluchtelingen te laten terugkeren en hen te compenseren voor het onvoorstelbare leed dat jouw ideologie hen heeft aangedaan.

Op diezelfde zondag stuurde je me nog een e-mail waarin je dit schreef: “Ik raad je aan de moeite te nemen mijn boek ,Israel achter de schermen, zionisme op een dwaalspoor´ te lezen.” Dat boek is geschreven vanuit de stelling dat tot 1977 alles in grote lijnen oké was met Israel, maar dat toen rechts aan de macht kwam en de situatie steeds meer ontspoorde.

Die stelling is onjuist, zoals ik je al eerder heb proberen uit te leggen. Ik probeer het nog eens. De toen nog zioniste Hannah Arendt, een van de grootste joodse politieke denkers van de twintigste eeuw schreef in het essay Het Zionisme Bij Nader Inzien in oktober 1945, dus twee jaar voor Het VN-Verdelingsplan: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dan het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren in de resolutie simpelweg niet genoemd, wat hun – dat moge duidelijk zijn - de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om het heft in handen te nemen zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing.”

In 1944 ging het dus al fout, en in feite nog veel eerder, toen de Russische zionisten in Palestina weigerden te integreren, maar een eigen staat gingen opbouwen, waar geen plaats was voor de Palestijnen, zoals in Atlantic City opnieuw bleek. Maar dit verzwijg je omdat het niet past in de zionistische propaganda. Je verzwijgt daarmee ook dit: voordat de Israelische staat was gesticht en voordat er ook maar één Arabische soldaat te hulp was geschoten en zelfs voordat de Britten waren vertrokken, liet Ben-Goerion rond de 200 Palestijnse dorpen in de kustvlakte etnisch zuiveren. Ongeveer de helft van de Palestijnse vluchtelingen werd dus al onder de ogen van de Britse militairen verdreven. Dit is een gedocumenteerd feit. Voorts verzwijg je dit: Ben-Goerion, vader des vaderlands van "de joodse natie", zei in 1938: ''after the formation of a large army in the wake of the establishment of the state, we will abolish partition and expand to the whole of Palestine.'' Al in 1937 schreef hij aan zijn zoon Amos: ‘‘Geen zionist kan afstand doen van ook maar het kleinste gedeelte van het land van Israël. Een joodse staat in een deel van Palestina is geen einde, maar een begin.’’ Het bezit van een eigen stuk grondgebied was, volgens hem, doorslaggevend want juist "daar door vergroten we onze macht en elke machtstoename maakt het mogelijk het land in zijn geheel in handen te krijgen. Het vestigen van een [kleine] staat… zal dienen als een zeer krachtig instrument in onze historische inspanning om het hele land te bevrijden." Aldus de grondlegger van Israel, een staat die nu 60 jaar later nog steeds weigert aan te geven waar de grenzen van de zionistische staat liggen. Bovendien verzwijg je dat de etnische zuivering van Palestina gepland werd door de zionistische leiders onder leiding van de door jou bewonderde Ben-Goerion, zoals de joods-Israelische historicus Ilan Pappe gedocumenteerd aantoont in zijn boek De etnische zuivering van Palestina. En toen de goed bewapende en getrainde zionistische troepen het door de VN aan hen toegewezen land etnisch hadden gezuiverd, veroverden ze meer dan de helft van het aan de Palestijnen toegewezen land. En ze gingen net zo lang door totdat de Arabische legers de prijs qua mensenlevens zo hoog maakten dat de verdere etnische zuivering van Palestina onmogelijk werd. Dat Ben-Goerion en de andere zionistische leiders expansionistisch waren, blijkt uit het feit dat de meeste joodse soldaten sneuvelden bij het veroveren van het gebied dat door de VN aan de Palestijnen was gegeven. Er is geen wezenlijk verschil tussen rechtse en linkse zionistische leiders. Rechts doet nu wat links al decennialang heeft gedaan. Sterker nog: dat ze samen een regering kunnen vormen, illustreert het feit dat de weigering om uit bezet gebied terug te trekken nu juist het politieke agendapunt bij uitstek is dat hen samenbindt. Daardoor is een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk en eveneens een rechtvaardige vrede.

Kortom Salomon, je verzwijgt de werkelijkheid, en je kunt ook niet anders. Het is voor jou, als overtuigd zionist met talloze belangen in “de joodse staat”, onmogelijk om te accepteren dat voor jou, jouw familie en alle andere joden op aarde 83 procent van de Palestijnen in 1948 is verdreven. Een dergelijk feit kun je ook alleen maar accepteren door boete te doen, door de misdaad te erkennen en te zoeken naar vrede. Maar in tegenstelling tot nogal wat joden die ik in Israel heb geïnterviewd, weiger je te accepteren dat een dergelijke verdrijving een oorlogsmisdaad is. En het absurde is dat je jezelf daarmee tekort doet, want hierdoor blijf je in angst leven. Zonder een rechtvaardige vrede zal jij en de jouwen altijd gemobiliseerd moeten blijven en in angst moeten leven. Waarom jij jezelf en je nageslacht dit aandoet, komt -denk ik- door de vernietigende angst die het Europese antisemitisme heeft geschapen. Hoe doorbreek je die vicieuze cirkel? En wie kan die anders doorbreken dan jijzelf, Salomon? Intussen gaan de Palestijnen gebukt onder jouw angst. Ook zij zijn het slachtoffer van de holocaust die in het christelijke Europa plaatsvond.

zondag 15 juni 2008

De Pro-Israel Lobby 69

De joodse lobby in de Verenigde Staten wordt ineens via de televisie belachelijk gemaakt, inclusief Obama, die onmiddellijk zijn geloofsbrieven bij hen indiende, omdat hij weet anders geen enkele kans te maken.

Were it only a joke Who Will Be The Next US President? AIPAC Decides

A very telling piece from John Stewart showing what Jimmy Carter said that ANY Presidential Candidate MUST be approved by AIPAC06.05.2008 InformationClearingHouse.info / Daily Show 5 Minute Video By John Stewart

Zie: http://www.normanfinkelstein.com/article.php?pg=11&ar=1770

Professor Hans Jansen 3

'Hans Jansen neemt angst voor Islam weg
June 14, 2008
door Abdul Haq

Kort nadat Hans Jansen in 2002 samen met VVD-er Jozias van Aartsen een surrealistische publiciteitscampagne maakte voor de op handen zijnde Amerikaanse inval in Irak, werd hij aangesteld als hoogleraar Arabistiek in Utrecht. (Van Aartsen werd burgemeester van Den Haag). Sinds deze aanstelling laat Jansen zich nog louter inschakelen om met publicaties of televisie-optredens het angstniveau voor de Islam op voldoende peil te houden om bommen te kunnen laten vallen en vreemdelingen in vernederende inburgeringscursussen te kunnen dwingen.
In eerdere publicaties echter beperkt hij zijn persoonlijke rol in de wetenschap vooral tot het met wat cabaret prikkelen van fundamentalistische starheid bij moslims. Zo vertelde hij tijdens zijn colleges eens dat hij een delegatie notabelen uit Egypte had getrakteerd op een rondleiding op een varkensboerderij – misplaatst, maar tenminste niet kwaadaardig.
Echter, in publicaties van vóór zijn aanstelling in Utrecht, zoals zijn ‘Nieuwe inleiding tot de Islam’ (ons leerboek voor zijn colleges; Uitgeverij Couthino, Bussum 1998,) blijkt het hem nog niet verboden te zijn ook angsten over de Islam wèg te nemen. Noch weerhoudt hij zichzelf hiervan. Weliswaar wemelt het van de ironische en soms ronduit denigrerende toespelingen. Maar ook schrijft hij, in het hoofdstuk ‘Angst voor de Islam’, p. 260):
“Nu is het natuurlijk zo dat een universele godsdienst in principe de hele wereld wil bereiken, maar dat de ‘islamitische fundamentalisten’ ook Europa en Amerika begeren te overmeesteren, is toch niet echt het geval. Wat de Islamitische fundamentalisten wèl willen, is dat regeringen in Europa en Amerika geen steun verlenen aan de regimes waar de fundamentalisten mee in conflicht zijn. (…) Ten slotte is er de angst dat Nederland ‘islamiseert’. Wie zich realiseert dat het al eens eerder is gebeurt dat een godsdienst uit het Midden-Oosten het werelddeel Europa heeft overgenomen (nl. het Christendom), heeft inderdaad reden tot ongerustheid, zij het dat we het over processen hebben waarbij termijnen in het geding zijn die lang zijn, en waar een individu vanuit zijn eigen tijd geen zicht op heeft. Het is in de Nederlandse publieke opinie nog weinig naar voren gekomen hoe zeer Moslimse migranten in Nederland, en hun nakomelingen, aan het vernederlandsen zijn. Er is hier een hele generatie van ‘allochtone’ schrijvers die in het Nederlands voor Nederlandse lezers over Nederlandse problemen schrijft. Het taal- en cultuurverlies onder de allochtonen verloopt veel sneller dan de autochtone publieke opinie zich bewust is. Het allochtone ‘Onderwijs in de EIgen Taal en Cultuur’ zou zo langzamerhand haast beter niet meer in het Arabisch of het Turks maar in het Nederlands gegeven kunnen worden. Desalniettemin zullen er altijd enclaves van vroomheid en/of onaangepastheid blijven bestaan. Maar de Moslims in Nederland hebben meer reden bang te zijn voor vernederlandsing, dan de niet-Moslims in Nederland reden hebben bang te zijn voor de Islam – hoe begrijpelijk en menselijk al die angsten ook zijn”.
Jansen maakte tijdens zijn college wel al vaak opmerkingen om moslims af te krijgen van hun idee van Mohammed (s) als vreedzame profeet, of de Islam als ideale godsdienst. We waren vaak gekwetst. Maar in vergelijking met wat hij nu schrijft en op tv doet, missen we de oude Jansen, die soms ook positief over de Islam kon zijn. Lees wat hij in hetzelfde boekje schreef in het hoofdstuk ‘de aantrekkingskracht van de Islam’ (p. 215-216)...'

Lees verder: http://yelamdenu.blogsome.com/2008/06/14/hans-jansen-neemt-angst-voor-islam-weg/

Obama 3

'In The Great Tradition Obama Is A Hawk

In his latest column for the New Statesman, John Pilger reaches back into the history of the Democratic Party and describes the tradition of war-making and expansionism that Barack Obama has now left little doubt he will honour.
By John Pilger14/06/08 "ICH" -- -

In 1941, the editor Edward Dowling wrote: "The two greatest obstacles to democracy in the United States are, first, the widespread delusion among the poor that we have a democracy, and second, the chronic terror among the rich, lest we get it." What has changed? The terror of the rich is greater than ever, and the poor have passed on their delusion to those who believe that when George W Bush finally steps down next January, his numerous threats to the rest of humanity will diminish.The foregone nomination of Barack Obama, which, according to one breathless commentator, "marks a truly exciting and historic moment in US history", is a product of the new delusion. Actually, it just seems new. Truly exciting and historic moments have been fabricated around US presidential campaigns for as long as I can recall, generating what can only be described as bullshit on a grand scale. Race, gender, appearance, body language, rictal spouses and offspring, even bursts of tragic grandeur, are all subsumed by marketing and "image-making", now magnified by "virtual" technology. Thanks to an undemocratic electoral college system (or, in Bush's case, tampered voting machines) only those who both control and obey the system can win. This has been the case since the truly historic and exciting victory of Harry Truman, the liberal Democrat said to be a humble man of the people, who went on to show how tough he was by obliterating two cities with the atomic bomb.Understanding Obama as a likely president of the United States is not possible without understanding the demands of an essentially unchanged system of power: in effect a great media game. For example, since I compared Obama with Robert Kennedy in these pages, he has made two important statements, the implications of which have not been allowed to intrude on the celebrations. The first was at the conference of the American Israel Public Affairs Committee (Aipac), the Zionist lobby, which, as Ian Williams has pointed out, "will get you accused of anti-Semitism if you quote its own website about its power". Obama had already offered his genuflection, but on 4 June went further. He promised to support an "undivided Jerusalem" as Israel's capital. Not a single government on earth supports the Israeli annexation of all of Jerusalem, including the Bush regime, which recognises the UN resolution designating Jerusalem an international city.His second statement, largely ignored, was made in Miami on 23 May. Speaking to the expatriate Cuban community – which over the years has faithfully produced terrorists, assassins and drug runners for US administrations – Obama promised to continue a 47-year crippling embargo on Cuba that has been declared illegal by the UN year after year.Again, Obama went further than Bush. He said the United States had "lost Latin America". He described the democratically elected governments in Venezuela, Bolivia and Nicaragua as a "vacuum" to be filled. He raised the nonsense of Iranian influence in Latin America, and he endorsed Colombia's "right to strike terrorists who seek safe-havens across its borders". Translated, this means the "right" of a regime, whose president and leading politicians are linked to death squads, to invade its neighbours on behalf of Washington. He also endorsed the so-called Merida Initiative, which Amnesty International and others have condemned as the US bringing the "Colombian solution" to Mexico. He did not stop there. "We must press further south as well," he said. Not even Bush has said that.'

Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article20095.htm

Iran 203

Een combinatie van Israelische en Amerikaanse terreur:

'War on Iran: Law the first casualty
By Kaveh L Afrasiabi

"So foul a sky shall not clear without a storm," wrote William Shakespeare in the play King John and, indeed, the deafening saber-rattling against Iran by the United States and Israel increasingly reveals a coming storm that will likely dwarf the magnitude of the Iraq war, in light of Iran's military prowess and ability to strike back throughout the Middle East.

The US's and Israel's decision to escalate the threat levels against Iran, reflected in President George W Bush's statement in Europe this week that all options remain on the table, has been matched by an equally resolute defiance by Iran. As a result, the growing anxiety over a summer war with Iran threatens to send already rocketing oil prices to unimaginable levels.

This is not "new realism" in US foreign policy, as US Secretary of State Condoleezza Rice self-congratulatingly narrates in the latest issue of Foreign Affairs [1], but rather a new level of American "dumb power" that harms its own self-interest by the pursuit of warmongering policies.

The official Washington discourse is presently overwhelmed with platitude about America's "new Wilsonian" commitment to spread freedom and democracy in the Middle East. But, for example, the mere thought that "Iraq's freedom" may also mean freedom from foreign hegemonic domination is simply foreign to the discourse and understanding of US officials such as Rice. She is, nonetheless, on the mark when writing, in the article cited above, that "our policy in the Middle East is, in reality, an extension of traditional tenets".

But, looking at Iraq, where the US is desperately trying to shove down the throat of Iraqi political leaders an imperialistic "security pact" that would allow upwards of 50 or 60 US military bases in Iraq, together with the judicial immunity of US personnel, the picture reminds of another tradition - the US's gun-boat diplomacy of the 19th century. In 1854, for instance, Commodore Matthew Calbraith Perry forced open Japan, prompting Japan to sign the shameful "Ansei Treaties" that provided a system of "extraterritoriality" for foreign residents in that country, aptly detailed in Michael Auslin's Negotiating With Imperialism.

Instead of charting a post-hegemonic, new liberal course of action for US foreign policy, Rice's "new realism" is in many ways the old realism of empire realpolitik, using liberal semantics to give a nice cover to the US's hegemonic motives and intentions.'

Lees verder: http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/JF13Ak01.html

Salomon Bouman 22

Onlangs kreeg ik deze e-mail van Salomon Bouman, 36 jaar lang NRC-correspondent in Israel:

"Beste Stan,

Ik heb de moeite genomen naar je blog te kijken. Met reeksen citaten, verdraaingen en insinuaties voer je een venijnige campagne tegen Israel. Ik vraag me af hoe ik je pathalogische haat van Israel moet verklaren. Er zijn er meer in de geschiedenis geweest die met fabeltjes het joodse volk door eeuwen heen op Europese bodem hebben vervolgd. Dat je het geluk hebt dat er nog een jodin over is die met je wilde trouwen is een godsgeschenk. Je mag best tot in het diepst van je geest het zionisme verfoeien. De staat Israel bestaat echter. Je kan de geschiedenis niet terugdraaien en op basis van citaten Israel op elegante wijze van de kaart willen vegen. Ik raad je aan de moeite te nemen mijn boek ,,.Israel achter de schermen, zionisme op een dwaalspoor´´ te lezen. Ook al heb je met je talmoedische argumentaties gelijk, of denk je gelijk te hebben, rechtvaardigt dat nog niet je conclusies. Die gaan veeel te ver. Je bent uit naam van de mensenrechten een geobsideerde zionistische hater. Dit is mijn laatste mail, mijn laatste contact met jou. Zoveel liefdevolle haat van Israel heb ik niet eerder ontmoet.

Salomon”


Ik heb hem de volgende e-mail teruggestuurd:

`Beste Salomon,

Je schrijft: “Ook al heb je met je talmoedische argumentaties gelijk, of denk je gelijk te hebben, rechtvaardigt dat nog niet je conclusies. Die gaan veeel te ver.” Ik begrijp niet wat je bedoeld met “talmoedische argumentaties.” Misschien verwijs je naar het feit dat ik het eens ben met religieuze en niet religieuze joden die van mening zijn dat het judaïsme en het zionisme elkaars tegengestelden zijn, en dat ik een diep respect heb voor het judaïsme, maar geen enkel respect voor de terreur van het zionisme. Ik deel ook de mening van de joods-Israelische academicus Joseph Agassi, emeritus hoogleraar filosofie van de Universiteit van Tel Aviv, die schrijft: “Erkenning van de legitimiteit van religieus antizionisme is van essentieel belang voor een eerlijk debat over Israël en het zionisme - dat onderdrukt blijft omdat de zionisten, zowel de joodse als de christelijke, elke legitimiteit aan het antizionisme ontzeggen. Het is volkomen duidelijk dat op de thora gebaseerde oppositie tegen het zionisme bekendheid moet krijgen; anders wordt de cultus van de heilige koe van het zionisme versterkt. Deze cultus omvat het concept van de centrale plaats van Israël in het joodse leven, en het recht van de Israëlische regering om namens het wereldjodendom te spreken. De cultus maakt ook elke kritiek op Israël van de kant van joden in de diaspora onrechtmatig, ongeacht het Israëlische beleid. Op dit moment verklaren de zionisten dat elke oppositie tegen het zionisme antisemitisch is, en deze verklaring heeft ernstige gevolgen voor joden over de hele wereld, ook voor joden in Israël. Het is schandalig om kritiek op officiële Israëlische standpunten onwettig te verklaren.”

Hoewel je wel suggereert en kwalificeert, ga je nergens zakelijk in op de kritiek die ik op jouw versie van de werkelijkheid heb. Waarom niet? In de westerse journalistiek is het gebruikelijk om elkaar met feiten te bestrijden, zodat het publiek zelf een mening kan vormen. Vandaar nogmaals: waarom weiger je in te gaan op mijn feiten?

Over welke conclusies heb je het die voor jou “veeel te ver gaan”? Je schrijft dat ik Israel “op basis van citaten Israel op elegante wijze van de kaart” wil “vegen”. Maar ik heb nooit het bestaansrecht van Israel ontkend. Nergens en nooit. Wel ben ik tegen het feit dat Israel zijn Palestijnse ingezetenen, die bijna 20 procent van de bevolking vormen, als tweederangs burgers behandelt, en dat de zionistische staat racisme als hoeksteen van zijn bestel heeft. Devraag is dus waarom jij deze conclusie “veeel te ver” vindt gaan? Israel pretendeert een democratische staat te zijn, “de enige in het Midden-Oosten,” zoals de zionisten keer op keer beweren, dus als blijkt dat dit geenszins het geval is dan moet dat door een “onafhankelijke journalist” worden weerlegd. Daar ben jij op tegen, en de reden is dat je een zionist bent die 36 jaar lang voor de NRC vanuit de context van de officiële zionistische propaganda heb bericht. Vandaar ook dat je het massaal verdrijven van de Palestijnse bevolking in 1948 geen oorlogsmisdaad noemt, terwijl het internationaal recht dit wel een oorlogsmisdaad beschouwt. Ik vind deze houding van je verwerpelijk, vooral ook omdat jezelf profijt trekt van het gegeven dat in 1948 ongeveer 83 procent van de Palestijnse bevolking werd verdreven, om voor mensen zoals jij plaats te maken. En op die manier werd de basis gelegd voor het nog steeds voortdurende geweld.

Je schrijft: “Je bent uit naam van de mensenrechten een geobsideerde zionistische hater. Dit is mijn laatste mail, mijn laatste contact met jou. Zoveel liefdevolle haat van Israel heb ik niet eerder ontmoet.” In het begin van je e-mail schrijf je: “Ik vraag me af hoe ik je pathalogische haat van Israel moet verklaren,” en aan het eind geef je als antwoord: “Je bent uit naam van de mensenrechten een geobsideerde zionistische hater.” Als je bedoelt met “geobsideerde” dat ik de mensenrechten serieus neem, en dat ik internationale rechtsregels respecteer, dan heb je helemaal gelijk. Als je bedoelt met “zionistische hater” dat ik met klem een ideologie afwijs die etnisch zuivert en Palestijnse burgers onderdrukt en vermoordt dan heb je wederom gelijk. De vraag is nu waarom jij daar niet tegen bent? Want zelfs zionisten in Israel en in de diaspora walgen van het Israëlische geweld tegen de Palestijnse burgers. Die tegenstanders laat ik in mijn boek ook aan het woord omdat joodse correspondenten in Israel, zoals jij, deze dissidenten niet uitgebreid aan het woord lieten. Dat paste niet in jouw zionistische ideologie.

Je schrijft: “Dit is mijn laatste mail, mijn laatste contact met jou. Zoveel liefdevolle haat van Israel heb ik niet eerder ontmoet.” Als je met “liefdevolle haat” bedoelt dat ik me met mijn hele wezen verzet tegen terreur dan heb je volkomen gelijk. En dat dit voor jouw nieuw is zegt meer over jezelf dan over mij, Salomon. Tot slot heb ik wat cijfers voor je, die ook nieuw voor je zullen zijn, want die cijfers verzweeg jij in je berichtgeving:

Sinds het begin van de tweede intifada september 2000 tot half november 2007 zijn volgens Defence for Children International (DCI) 899 Palestijnse kinderen door Israël gedood. 127 van die kinderen waren in de leeftijdsgroep van 0 tot en met 8 jaar, en 144 in de leeftijdsgroep van 9 tot en met 12 jaar, Het betreft in alle gevallen Palestijnse kinderen die geen levensbedreigend gevaar vormden voor de Israëlische strijdkrachten, maar die toch bewust zijn gedood. Daarnaast zaten volgens DCI half november 2007 tenminste 317 Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen, onder wie twee meisjes. De Palestijnse kinderen, die meer dan 50 procent van de bevolking in de bezette Westbank uitmaken, zijn een uiterst kwetsbare groep, waardoor de ouders op hun beurt nog kwetsbaarder zijn en hun angst blijft toenemen. De ouders en hun kinderen weten dat zelfs minderjarigen zo zwaar mishandeld kunnen worden door Israëlische functionarissen dat er sprake is van martelen, zoals uit onderzoek van Defence for Children International blijkt. Bovendien worden Palestijnse kinderen zonder enige vorm inbeschuldigingstelling of proces in zogeheten administratieve hechtenis gezet, voor periodes van 6 maanden. De verlenging kan onbeperkt doorgaan en is een schending van de Vierde Conventie van Genève. Zelfs als men voor de militaire rechter verschijnt mogen zowel de beschuldigde als zijn/ haar advocaat niet weten wat de aanklacht is. September 2007 berichtte DCI in haar halfjaarlijks rapport dat ‘De arrestatie, het verhoor en de gevangenneming van Palestijnse kinderen op de Westbank door Israëlische strijdkrachten en personeel van andere Israëlische veiligheidsdiensten, geen nieuw verschijnsel is. Israël heeft sinds zijn bezetting van de Westbank en de Gaza Strook in 1967 onophoudelijk kinderen opgepakt en vervolgd.’ Het enige verschil met vroeger is het volgende: ‘Tijdens de Tweede Intifada begon Israël administratieve hechtenis toe te passen op Palestijnse kinderen en het begon kinderen onder de leeftijd van 14 jaar voor periodes van maximaal 6 maanden te veroordelen en gevangen te zetten… De afgelopen jaren… zijn de arrestatie, het verhoor en de gevangenneming van Palestijnse kinderen systematisch geworden, waarbij de maandelijkse aantallen van gevangen gezette kinderen schommelen tussen de 350 en 430 kinderen… Gedurende de periode januari 2007 tot juni 2007 werd 47.1 procent van de Palestijnse kinderen die voor Israëlische militaire rechtbanken verschenen veroordeeld tot gevangenisstraffen variërend van 12 maanden tot 3 jaar of langer. 52.9 procent van de kinderen kreeg gevangenisstraffen van maximaal 12 maanden. Geen van de kinderen werd vrijgesproken van wat hen formeel ten laste was gelegd. Het Israëlische militaire systeem dat de vervolging van Palestijnse kinderen op de Westbank regelt, is deel van een breder militair juridisch systeem dat elke aspect beheerst van het leven van een Palestijnse inwoner. Centraal in de voorlopige hechtenis, de vervolging en de gevangenhouding is de door de Staat goedgekeurde en uitgestippelde slechte behandeling en mishandeling, die in vele gevallen op marteling neerkomt… Naast het ontzeggen van vele andere fundamentele rechten hebben kinderen niet het recht om zich tijdens het verhoor te laten bijstaan door een ouder, een verantwoordelijke volwassene of een advocaat… Net als volwassenen kan een kind, onder de Militaire Order 378, zonder aanklacht tot maximaal 90 dagen worden verhoord. Juridische autoriteiten in het Israëlische Militaire Rechtssysteem, die in feite militair personeel zijn, hebben als uitgangspunt genomen dat bekentenissen aanvaardbaar zijn als bewijs.’ En dat terwijl de bekentenissen van de kinderen afgedwongen zijn door slaan en schelden, bedreigingen en andere lichamelijk en psychisch geweld, zoals uit de studie van DCI blijkt. ‘Kinderen ondervonden continue slaag gedurende de arrestatie en verplaatsing naar een verhoorcentrum… Alle kinderen meldden dat ze bij de arrestatie waren geboeid en geblinddoekt en de meerderheid meldde dat hun enkels aan elkaar waren geketend toen ze in militaire jeeps werden overgebracht. De meerderheid van de kinderen verklaarde herhaaldelijk te zijn geschopt, geslagen en gestompt door militair personeel die daarbij hun handen of geweren gebruikten.’ Over het verhoor zelf vertelden kinderen aan de onderzoekers van DCI dat ‘ze door het Israëlisch militair personeel onderworpen werden aan de volgende vormen van mishandeling’: in de kou moeten staan, geslagen worden, geen eten krijgen voor een periode van maximaal 12 uur, eenzame opsluiting, urenlang uitgescholden worden, bedreiging met seksuele intimidatie en/of onfatsoenlijk betast worden, het bedreigen van de familie van het gevangen kind, dagenlang weigeren dat kinderen zich verschonen, stompen op verschillende plaatsen van het lichaam, enzovoorts. ‘Palestijnse kinderen van de Westbank, die gearresteerd zijn door Israëlische militairen vallen onder dezelfde jurisdictie als volwassenen Palestijnen. Er bestaat geen speciale afdeling van de Israëlische Militaire Rechtbanken voor Palestijnse minderjarige politieke gevangenen… Militaire Order 132 definieert een “kind” als een persoon jonger dan 16 jaar… Kinderen tussen de leeftijd 14 en 16 jaar worden gevangen genomen voor een periode van maximaal 12 maanden voor delicten waarop een gevangenisstraf staat van 5 jaar of minder… kinderen ouder dan 14 kunnen voor bepaalde veiligheidsdelicten een gevangenisstraf krijgen van maximaal 25 jaar tot levenslang… Het gooien van objecten inclusief een steen kunnen een gevangenisstraf van 10 tot 20 jaar opleveren. Het letsel toebrengen, beledigen en bedreigen van Israëlische soldaten kan 10 jaar gevangenisstraf opleveren. Het schenden van de openbare orde kan door de rechtbank worden bestraft met levenslang. Het opzettelijk beschadigen van bezit kan leiden tot 10 jaar gevangenisstraf,’ aldus het Israëlisch militair recht. Defence for Children International wijst er ook op dat ‘de veroordelingen van Palestijnse kinderen op grond van overtredingen van de Militaire Order 378’ in strijd zijn met de Conventie betreffende de Rechten van het Kind, die door Israël is ondertekend. Dat hier geen sprake is van onafhankelijke rechtspraak benadrukt DCI nog eens door te wijzen op het feit dat de hele rechtsgang van arrestatie tot veroordeling in handen is van de militaire bezettingsmacht en dat in alle gevallen geen van de kinderen werd vrijgesproken. Het zal dan ook niemand verbazen dat onder andere hierdoor de Palestijnen in zowel het belegerde Gaza als op de bezette Westbank stellen dat ze vogelvrij zijn verklaard en dat dit besef tot grote onzekerheid en angst onder de burgerbevolking leidt.

Het gaat hier om kinderen, Salomon. Kinderen, de toekomst. De Israelische staat kweekt zijn eigen vijanden. Het koestert ze, want alleen via angst kan deze vorm van zionisme aan de macht blijven.